- Katılım
- 19 Kas 2006
- Mesajlar
- 52
- Tepki Skoru
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 45
Allah yardımcınız olsun inşallah kendinizi toplarsınız herşey geçer hocamda iz bırakıyor ama hayat yinede güzel, güzellikler bize bunları unutturuyor.
:36_7_8:yazdıklarının her kelimesine hatta her harfine katılıyorumben artık şunu düşünüyorum bilmiyorum ne kadar doğru ama,her gelen senede,velilerin yaşortalaması düşüyor,nesiller daha farklılaştı,ki bizler de yaşlanıyoruz galiba ki ben pazar-pazartesi günleri küçük bir çocuk gibi karın ağrısı çekiyorum okula gidicem diye: abartmıyorum arkadaşlar..hergün evden çıkarken son dönemde özellikle 5 saat sonra biticek diye gidiyorum inanın...ve hergün velilerin kaprislerinden bıktım bugün ne olacak diye adımlarım geri geri gidiyor...inşallah bu sene geçer bu sendromm seneye daha dinç başlarız diye umuyorum....bilmiş geçinen cahil insanlarla uğraşmak çok zor ve yıpratıcı...
evet hocam vicdanen rahat olmak en önemlisi.ben öle yaptıgım için artık kafaya takmamayı ögrendim.hepiniz/hepimiz haklıyız arkadaşlar...veli kendi bakış açısıyla müdüre şikayet eder müdür seni savunmaz herşeyi tek başına yaparsın işin ucundan tutmadıkları gibi köstek olurlar takdir hakgetire zaten...basit derler sınıfta yaptığımıza ama en iyi gösteri ve çalışmları bizden beklerler....vs vs uzar gider bizler doğru bildiğimizden şaşmayıp aldığımızı hakedelim bıcırıklarla mutlu ve doğru zaman geçirelim vicdanen rahat olalım yeter bence ...ara sıra kaos yaşasakta...
haklısınız hocam çocuklarımıza oluyor ...fakat hangimiz hem bizi hem çocukları yoran bu gösterilerden bunları hazırlamaktan hoşnutuz? (adı her ne olursa olsun hangi özel günde olursa olsun )herşey bir yana miniklerimize yazık ya bugün staj yaptığım okulda yılsonu gösterisini lise öğrencilerine yapacaklardı. ben 5 yaş grubunda staj yapıyordum ve sadece bizim çocuklar 4 gösteriye birden hazırlanmıştı. çocukların halini bir görseniz içiniz sızlardı. kıyafetleri giydirildi,1-1,5 saat kıpırdamadan gösteri saatine kadar bekledik, sonra sahneye çıkıp etkinliklerini yaptılar ter içinde geldiler, bi hışımla kıyafetlerini değiştirdik sonra hoooooppppp nefes almadan terli terli yine sahneye, hem de güneşin altında. bunu 2-3 kez tekrar ettik. içim sızladı. işin bir de bu boyutu var. tamam kıymetimiz bilinmiyo, hak ettiğimiz değer verilmiyo ama yine olan çocuklarımıza oluyo