ya da,
onu boş bir odada yüzü duvara dönük olarak beklet ve ağlamalarına aldırma.Sakın yumuşama ve ağlaması duruncaya kadar onu dışarı çıkarma.Sonra sınıf arkadaşlarından tek tek özür dilesin.

HaklısınIZ AMA ŞU DURUMDA BU KADAR YARAMAZ VE SÖZ DİNLEMEYEN ÇOCUKLARA CEZA VERMEK ZORUNDA KALIYORUZ.DÜŞÜNME HİÇ BİR İŞE YARAMIYOR.

Çok haklısın nehir,
Bence de hiç söz dinlemeyen öğrencilere son çare olarak ayakta bekletme yöntemi uygulanmalı.

Arkadaşlar bu sene 12 yılımı çalışıyorum.ve bunca senedir ilk kez kendimi bazen gerçekten çaresiz hissediyorum...nedeni ise şu:sınıfımda 24 öğrencim var...kapasitesine göre kalabalık bir sınıf...ki 30 öğrenci ile çalıştığım zamanlar bile olmuştu..Asıl sorun şu:sınıfımda şu an 7 yaşında olan ama ay küçüklüğü nedeni ile ailenin belgelemesi sonucu anasınıfına gelen bir erkek çoçuğum var ,ki kısa bir süre daha öncede anasınıfı deneyimi olmuş..oldukça akıllı bir çocuk etkinlikleri yönergeyi açıklamadan kendisi bulabilen başarılı yani kısaca...fakat bazı ailevi sorunlar,abisinden,çevreden vs.çocuk oldukça hareketli ve inanılmaz argo bazen küfür boyutunda konuşmaları var.ve bu çocuk sınıfın lideri olmayı da başarmış durumda..ve 4 erkek çocuğum daha h... nın gözlerine bakıyorlar o naparsa onlarda aynısını yapıyorlar.kendi içimde onlara maskeli beşler adını verdim))neyse konuşulan yöntemler hepsi gerçekten yaptırımı olan yöntemler adına ceza demek istemesekte...ama inanın konuşma,mola,men etme,ödüllendirme,olumlu davranışları pekiştirme her yolu denedim...ki artık atıyorum köşeye aldım diyelim bu çocuğu diğerleri de sandalyeleri alıp durumu egale ediyorlar...yada zaten oturmuyor.orada başka bir kargaşa çıkarıyor..sizin anlayacağınız 5 saat boyunca abartmış olmayayım ama 1 saatimi bu çocukların davranışlarını düzeltmeye çalışmak la geçirmek zorunda kalıyorum...ve inanmayacaksınız ama uykularım kaçıyor..ve diğer öğrencilerimi ihmal etmek zorunda kaldığım için gerçekten çok üzülüyorum..ve artık sesimi yükseltmek,emir veren cümleler kurmak zorunda kalıyorum ki hiç doğru değil,doğru olmadığını düşündüğüm diyaloglar gelişiyor...lütfen bana yardım edin..aile boyutunda ise aile herşeyin farkında ...ama işbirliğimiz de pek işe yaramadı..

Ben bilgi ile uygulamanın her zaman birbirini tutmadığını düşünüyorum,durum çocuktan çocuğa değişiyor veya sınıfın ortamına göre değişiyor.İlk dönem kendimi çok sıkıyordum,aman ceza vermeyeyim aman kendini kötü hissetmesin diye ama sabret sabret bir yere kadar dedim..Çocuklara da çok açık konuşuyorum artık,yaptığınız olumsuz davranışların sonucuna katlanırsınız,bir kaç kere şans veririm,değişme yoksa o zaman siz beni üzüyorsunuz demektir ve ben de sizi üzerim diyorum.Gerektiğinde üzüyorum da..Mesela çocuğu uyarıyorum bir kaç defa,devam ediyorsa hep beraber dışarı oyun oynamaya çıkıyoruz diğer çocuklarla,o çocuklar sınıfta öğretmenlerini neden üzdüklerinin ya da neyi yanlış yaptıklarının resmini çiziyorlar bana,oyuna katılamamak onlar için en kötü durum gerçekten de,çok güzel de işe yarıyor.Bir gün çocukları oyun bahçesine götürdüm,5 çocuğu sınıfta bıraktım,bir tanesi bana dediki "öğretmenim,hiç önemli değil nasılsa annem beni götürüyor,çıkarmasanızda olur dedi"iyi bakalım öyle mi dedim,bu sözünü unutma ama dedim..3 gün çocuğu dışarı çıkarmadım,nolur nolur diye diye en sonunda ne zaman anladı yaptığının yanlış olduğunu o zaman çıkarmaya başladım..Bu şekilde benim de diğer çocukların da kafası rahat oluyor,çocukta olsa hiçkimsenin başkasının haklarını elinde almaya hakkı yoktur.Ben bu çocuklarla uğraşmaya kalkarsam o kadar çok zamanımızdan yiyorlar ki.26 kişiyiz,cezaysa ceza...uygulamamın sonuna kadar arkasındayım,velilerde çok memnun bu durumdan,hatta sınıfta kalan çocukların velileri de..Bazı çocuklarımı hala oyun çocuğu olarak nitelendiriyorum,bu tür durumlarda gelişimlerini tamamlamadıklarını düşündüğüm için daha toleranslı davranıyorum.Hikaye de hikayeyi bozana sınıftaki bir köşeyi toplama cezası veriyorum,sonra hikaye bitince bir arkadaşı onu karşısına alıp hikayeyi ona anlatıyor,hem sınıfın huzurunu bozamamış oluyor hem de etkinliği daha iyi öğrenmiş oluyor...Buna benzer çoğu arkadaşımın katılmayacağı ama benim yarar gördüğüm uygulamalarım var.

kavga eden öğrencilere 1 oyuncakla aynı oyunu oynamalarını sağlıyorum tabi tekrar kavga etmeyecekleri şekilde

Arkadaşlar,
Benim yeni yeni kullanmaya başladığım bir ceza yöntemim var.Ben bazen 6 yaş öğrencilere bakıyorum.Haftada üç gün onlara alfebedeki harfleri öğrettim artık cezayı gerektirecek birşey yaptıkları zaman defterlerine bir sayfa boyunca belli bir harfi tekrar tekrar yazıyorlar bu da çok iyi bir yöntem hadi olmadı ev ödevi olarak beş sayfa fln veriyorum çocuğun davranışları düzelene dek.

Ve o gün çocuğu yaptığı yaramazlığa göre bir saat-2 saat fln boyunca oyun oynatmadan 2-3 yaş sınıfına gönderiyorum.Oradaki çocuklarla ilgileniyor onlara oyun oynattırıyor öğretmenin ardımcısı oluyor bizim sınıfta benm yardımcım olasaydı,bu ceza o kadar da ceza olmazdı.Eğer sınıfça toğlu halde beni dinlemedilerse hepsini 15 dk kadar duvara dönük şekilde aykata bekletiyorum ve o gün hiç oyun oynatmıyorum cezaları bitince de sınıfta sessizce oturtuyorum ve akşam veliler çocuklarını almaya geldikleri zaman yaptıkları hataları anlatıyorum.

Arkadaşlar,
sizinle yeni bir yöntemimi paylaşmak istiyorum.Benim sınıfımda bir masal kutusu var.Bu kutunun içinde de kitaplar bulunuyor.Her gün öğrencilerime öğle uykusuna yatarken bu masal kitaplarından birini okuyorum.Diyelim masal okurken bir öğrencim beni ve arkadaşlarını rahatsız etti veya uyumak istemedi.O zaman o öğrencimden masal kutumuza bir kitap getirmesini istiyorum.Böylece,hem ben öğrencime bunun ceza olduğunu belli ettirmiyorum,hem de masal kutumuz zenginleşiyor.Nasıl fikir?

turiel,
bence çocuğun gözünü yemek yememe ile korkutmamalısın.Çünkü bu bir ceza olmaz.Çocuk yemek yemezse yaşayamaz.Bunu yaşına veriyorum ancak yaramazlık yapan çocuğu tehdit ile değil ceza ile bitirmelisin.Örneğin molayı uygula eğer olmuyorsa aayağa kaldır,yüzünü duvara döndür 15 dk. fln beklet.Eğer tehditlere devam edersen,bu sefer de veliyle başın derde girecek.

Aslında bu olay o kadar da basit değil.Uyarıdan sonra cezayı veriyorsun ama her şey bitmiyor tam tersine daha yeni başlıyor!Çocuğa bir kez ceza verdin mi,artık istersen dünyada ens evdiğin şeyi yap,o çocuk seni yine affetmeyecektir.Seni kötüleyip duracaktır.Annesine,babasına...Bilirsiniz,anne baba çocuklarının haklı olup olmadıklarına bakmaz olaya bakar.Sizi gördü mü suçlu sizsinizdir.Bunu o kadar çok gördüm ki...En çok da kendi sınıfıda.Örneğin bir hafta kadar önce bir çocuk arkadaşını ısırmıştı.Onu uyardım.Beni yine dinlemeyip,bir kez daha ısırınca hemen boş bir sınıfa gönderdim.Orada arkadaşı ile birlikte barışana kadar oturdu.Ve barışıp,cezasını affetmem gerektiği zaman cezasının başlangıç saatinden tam 2 saat geçmişti.Tabii ki de yüzü öfke içindeydi.Isırdığı çocuğu etkinliğe aldım ama onu almadım.Yüzündeki öfkeyi silene kadar burada dikileceksin.Ancak ondan sonra gelip,arkadaşlarına katılabilirsin,dedim.Orada 15 dk dikildi.Sonra yanıma gelip özür diledi.Arkadaşalrının yanına gidp,etkinliğe katıldı.Ama o gün bir daha benimle hiç konuşmadı.Ve ben çok üzüldüm.Zaten gerek olmadıkça cezalandırmayı hiç sevmiyorum.Ama bazen buna mecbur kalıyorum.Sonra ertesi gün annesi geldi ve bana oğluna nedne ceza verdğimi söyledi.Ben d eolayı anlattım.Benim yerimde siz olsanız,aynen böyle davranırdınız,dedim.Sonunda biraz sakinleşti.Bu sefer de oğlunu azarlamaya koyuldu.Bir tokat attı ve ben şaşkına döndüm.İlk defa bir velimin öğrencime şiddet uyguladığını görüyordum.Hemen çocuğu sınıfa aldım.Veliyle konuştum ve onu sakinleştirmeye çalıştım.O gün bu gündür,öğrencim benimle konuşmuyor.O kadar üzülüyorum ki...Yani şu anda ağlamak üzereyim.Lütfen bana yardım edin...

bugun bır öğrencım serbest oyun saatınde bloklarla oynarken yanlıs davranıslar sergıledı arkadaslarına karsı .. ve bı kaç uyarmdan sonra dınlemedıgını gordum cunku hep aynı ogrencı ıle ılgılı sıkayet gelıyordu ..

bende oyun saatının onun ıcın burada bıttıgını soyledım yaptıgı davranısından dolayı ve yanımdakı sandalyeye oturttum arkadaslarını ızledı ..5 ,10 dakıka sonra ozur dılerım bı daha yapmıycam dedı ..onu dınledım..yanlısını kendı bulmustu zaten ..fakat oyun saatıne katılmasını yıne de ıstemedım ..

daha sonra dıger etkınlıkte bır arkadasıyla boyalarını paylaşmıs..bunu bana soyledı ve gordum .. bu olumlu davranısını da övdüm ..elimle yanağını okşayarak güzel bır davranıs yaptıgını soyledım ..umarım dogru yapmısımdır?

her gunun sonunda kendımle hesaplaşıyorum ..acaba bugun neyı dogru yaptım neyı yanlış? neye gec kaldım vs..vs..

gerçekten de buradan okuduğum bilgiler benim için çok önemli. daha çok toyum ama gelecekte çok iyi bir eğitimci olmak istiyorum. bu yüzden de bu siteyi çok seviyorum. bir şey ararken işime yarayan başka birşey buluyorum. ama bu konuyla ilgili ben de bir fikir yürütmek istiyorum.bence ceza verirken de ikaz ederken de öncelikle neden böyle yapıldığı açıklanmlı. mesela yapma diyip bağarmak kolay ama neden yapmaması gerektiğini açıklamak da çok önemli...

Arkadaşlar benim sınıf kurallarıma göre tabi bu kuralları çocuklarla belirledik .Yaramazlık yapan öğrencim bir sonraki etkinlikten mahrum oluyor.Tabi bu bizim en ağır cezamız.Daha ziyade onunla konuşuyorum ve empati yapmasını sağlamaya çalışıyorum.Örneğin arkadaşına vurduysa arkadaşına soruyorum -Ahmetciğim:Arkadaşın sana vurduğunda ne hissettin.
-Çok canım acıdı onu hiç sevmedim diyor mesela.Bende Gördünmü hayatım arkadaşın neler söylüyor canı çok yanmış senin hareketini hiç sevmemiş.Bende sana bir arkadaşının böyle şeyler hissetmesine çok üzüldüm.Ne yapalım acaba?
Genellikle özür dilerim öğretmenim oda beni çok kızdırdı
Çocuklar kızdığınız zaman biraz arkadaşınızdan uzaklaşın.Sorununuzu onunla çözemezseniz bana söyleyin diyorum

Zağten bir konu bu kadar uzayınca birinin canının yanması geçiyor sınıf ortamındada böyle konular önemsendiği için diğerleri daha da dikkatli oluyor.Her şeyide çok büyütmüyorum ben bazen net kurallara dahil hatalar değilse görmezden geliyorum.Hepinize kolay gelsin

hani demişler ya öğretmenlerimiz oturtup düşünmesini sağlarım diye,ben bunu yaptım ama her çocuk -özellikle çok yaramaz olan- düşünmekten anlamıyor.empati kurmasını sağlıyorum,arkadaşına yaptığı kötü hareketi kendine yapılsa neler hisseder...konuşuyorum ds konuşuyorum.ama arkadaşlar bu konuda aile o kadar önemli ki.aile kızıyor dövüyor ama çocuk neden dövüldüğünü bilmiyor.neden kızdıklarına ve dövdüklerine dair bir açıklama yok.böyle bir çocuk köşede akşama kadar da otursa düşünemiyor arkadaşlar malesef.aileleri bu konuda uyarmalıyız,çocuklar neden cezalandırıldıklarını bilmeliler.

Ben henüz okuyorum,ama stajlarda bu tür olaylara rastlıyorum.Örneğin;öğrencim arkadaşına kötü birşey söyledi veya kavga etti, hemen onunla konuşuyorum.İlk uyarımı yapıyorum,ama bir kez daha tekrarlarsa onu bir köşeye alıyorum ve hatasına göre 5,10,15 dk.bekletiyorum.Zaten,bir süre sonra kendisi de anlıyor ve gelip benden özür diliyor.Ondan yapmasını istediğim davranışları konuşuyoruz sonra tekrar etkinliğe katılmasına izin veriyorum.

şöyle bi gözden geçirdimde genelde verilen cezalar hep yalnız bırakılmaya etkinliklerden mahrum bırakılmaya yönelik.ben buna kesinlikle ve de şiddetle karşıyım.evde ceza okulda ceza sokakta ceza...bizim mesleğimizin adı ne öğretmen kelime anlamını şöyle bi düşünün.ceza verme konusunda anneden babadan ne farkımız var.öğrenci öğretmenin aynasıdır.çocukların sınıf içindeki durumu öğretmenlerin verdiği eğitimdir.bende ilk göreve başladığımda bu hataları yapıyordum çünkü stajda öyle görmüştüm.öğretmenlerimi taklit ediyordum zaman zaman ama artık 4.yılım kendi belirlediğim eğitim anlayışımla yola devam ediyorum.son 2 yıldır sınıfımda cezanın adı yok sadece kurallar var.okull açıldığı ilk günden beri bu kurallar belirlenir ve sürekli hatırlatılır ve hiç gözden kaçırılmaz oturması fazla zaman almaz yeterki tutarlı ve dikkatli olalım.lütfen onlar daha 6 yaşında

Roledaa ya katılıyorum. Ceza diye bişey yoktur arkadaşlar. Ne demek bu ya en büyüğü 6 yaşında olan bu çocuklara çok büyük haksızlık yapıyorsunuz. Olumlu ve olumsuz pekiçtireç vardır. Bunu da okul öncesi öğretmenliği eğitimini almış bütün öğretmenler bilir. Ceza eğitimde başvurulacak en son şeydir. Bu da 6 yaşında ki çocuklara uygulanmaz. Ben çocuklar yanlış bir davranış yaptıkları zaman bir süre sandalyede oturtuyorum Ama onu oturturken ben seni buraya neden oturttum yaptığın doğrumu yanlışmıydı şimdi ve bundan sonra ne yapman gerekiyor. Süre bitince bütün bu soruları soruyorum. Böylelikle çocuk yaptığı yanlışı düşünerek yine kendi buluyor. Yaşayarak öğreniyor. Böylelikle yaptığı yanlış olan davranışı doğru davranışa dönüştürüyorum. Zaten bizim işimiz nedir, çocuğa olumlu davranışı kazandırmak

Ayrıca isabel arkadaşım 6 yaşında ki bir çocuğun dikkati en fazla 10dk dır. 15 dk ile ona ne kadar yüklendiğinin farkında mısın