Bİzler ÇiĞliklari duyulmayan; Ücretlİ,sÖzleŞmelİ,vekİl,kadrolu,dershanecİ,kolejd e ÇaliŞan,evde bekleyen veya farkli İŞlerde ÇaliŞmak zorunda olan bÖlÜnmÜŞ ;ama bİr o kadarda mesleĞİne aŞik, mesleĞİnden,hakkindan ne olursa olsun vazgeÇmeyecek ÖĞretmenlerİz.
Kanmiyoruz ‘ÖĞretmen aÇiĞimiz yok yalanlarina’. Veya “tabİ kİ tÜm ÖĞretmenlerİmİzİ atayamayiz” sÖzÜne. ÇÜnkÜ o zaman sorarim onlara bu kadar ÖĞretmenİ bİrİktİrİrken akliniz neredeydİ dİye?neredeydİ akliniz bu kadar fen edebİyat fakÜltesİ,eĞİtİm fakÜltesİ aÇarken?neredeydİ akliniz bİr branŞa baŞka branŞin formasyonunu verİrken? Neredeydİ akliniz bİr sÜrÜ İnsanin emeĞİnİ, umudunu sÖmÜrÜrken?