bende arkadaşımın okula gelmeme cezasını yanlış buldum.çünki çocuk dışlandığını düşünüp bilinçaltına başka şeyler atabilir ve kişilik geliştirirken olumsuz etkilere yol açabilir.ben asuman arkadaşımın minderde oturup düşünme yöntemini biraz farklı şekilde uyguluyorum.sınıfın kapısının bulunduğu köşeye gönderip orda yaptığı davranışı düşünmesini istiyorum.okulun ilk başlarında çocuklar daha disiplene olmadan önce bu yöntemi uyguladım.inanın çocuklar ın şidiki halleriyle ilk bataki halleri arasında dağlar kadar fark var.bence arkadaşım okuldan uzaklaştırma cezası yerine böyle bir yöntem uygula ve süreklş olarak saldırgan davranışlarının yanlış olduğunu-ama isim vermeden-vurgula.tabi sabırda gerekli.göreceksin düzelecektir.ayrıca söylediğiniz ikinci yöntemde bana çok mantıklı gelmedi.onun yerine drama uygulatabilirsin.enerjilerini boşaltma ihtiyacı hissettiklerinde mısır patlatma draması uyguluyorum.bence sizde deneyin..başarılar..

fikirleriniz için teşekkür ediyorum,o ikinci yöntemi hiç uygulamadım,bir kaynakta okumuştum ve fikirlerinizi merak ettim.Mantıklı gelen tarafları oldu ama yine de şiddet içerdiği için uygulamadım hiç.Hep sabırla yaklaşıyorum,başka yapabileceğim bir şey de yok zaten,hatasını anlaması için elimden geleni yapıyorum,aynı şekilde başkası ona vurunca nasıl rahatsız olduğundan bahsediyorum,benim de çok üzüldüğümü anlatıyorum....kısacası konuşma anlamında her türlü konuşmayı uygun dille anlattım.Düzelmeler kesinlikle var o anlamda ama şimdi çocuklara tükürme davranışı ortaya çıktı ve diğerleri de başladı onunla aynı şeyi yapmaya.Etkinliklerde ben yapmayacağım dediği zamanlar oluyor,oyun oynayacakmış mesela diğerleri bir şeyler kesiyorken..Benimle inatlaşıyor,geçen gün oturttu beni koltuğa kalkamazsın o zaman sende dedi,hiç bir şeyde yaptırmam ben o zaman sana dedi.Oyuncak tabanca getiriyordu sınıfa,kaldır diyorum kaldırmıyor,açıklıyorum olmuyor,elinden alsam sınıfta onurunu kırmak istemiyorum,uyarınca anlamıyor,ben de yine yanlış bulacaksınız belki ama,bir kenara çektim dedim ki bir daha getir bak ben de,kırıp onu çöpe atayım dedim.Getirmedi bir daha..Bence her çocuğun farklı bir karakteri ve anlayacağı farklı bir dil var.Mesela bazı çocuğa ağlarken ilgi göstermiyorum,alışkanlık haline getiriyor,kullanıyor bunu diye,Bazısına biraz ilgi gösteriyorum,çünkü o çocukta ilgi,sevgi eksikliği var,yoksa ağlaması durmuyor..Bunun gibi.Her çocuğa aynı yaklaşamayız.Ama bu yaklaşımları diğer çocuklara farkettirmeden yapmak önemli bence.Bu çocukla bir kaç gündür başka problemler var şimdi de.Yeni kardeşi oldu ve kardeş kıskançlığı başladığını düşünüyorum.Benim yanımdan hiç ayrılmıyor bazen.Devamlı beni öpüyor,Sarılıyor ve hiç bırakmıyor.Bütün etkinlikleri benim yanımda yapmak istiyor,kucağıma yatıyor,sırtıma atlıyor...vb.bir kaç kere bana"anneciğim"diye hitap etti.Gerekli konuşmayı yaptım.Ailesiyle de görüşeceğim tabiki de.Sizce de kardeş kıskançlığı ve annenin ilgisinin azalması ya da ilgiyi paylaşmayı hazmedememesiyle ilgilidir değil mi?Bu kadar uzun yazıyı da kolay kolay kimse okumaz ama

çocukları hep eleştirip cezalar vermeyi düşünmek yerine yapabildikleri en iyi şeylerle onere edip onları kazanabilmek daha iyidir diye düşünüyor ve öyle uyguluyorum.Örn.Gülen yüzler panosu hazırladım ben her gün bir davranış belirleyip o davranışı yerine getiren öğrencilerin isminin karşısına gülen yüz çiziyorum 10 gülen yüze bir hikaye kitabı vb hediye ediyorum.Davranışları siz istediğiniz gibi seçebilirsiniz.Yardımlaşma,paylaş-ma,saygı,düzenvb....
Her gün sınıfımızın iki süper kahramanını seçiyoruz.Onlara hazırladığım özel başlıkları günün kahramanları takıyor. Tabi kahraman olabilmesi için etkinliklerdeki katılımı,gayreti, düzgün konuşmaları vb.... kriterleri yerine getirmesi gerekiyor. En olumsuz davranışları sergileyen çocuklar bile istekle katılıp kendilerini kontrol etme çabası gösteriyorlar.
Yine çizdiğim masal kahramanlarını içeren güzel küçük kartlarla
olumlu davranışlarda bulunan çocukların ailelerine ve o çocuğa teşekkür mektubu yazıp veriyorum.Sizde buna benzer uyglamalarla sorunlu çocukları kazanabilirsiniz. Biraz sabır gerekli, kolay gelsin.....

"Olumsuz davranışı görmezden gelme"nin olumlu etkisi olduğuna kesinlikle katılmıyorum.Bu yöntem sadece ve sadece dikkat çekmek isteyen bir çocuk için işe yarayabilir.Bunun dışında çocuk zaten bu güne kadar görmezden gelindiği için olumsuz davranışlarla bezenmişse bu yöntemin hiç bir geçerliliği yoktur.Bir çocuğun diğer çocuklara vurma davranışı söz konusuysa,ve de bu öyle normal bir vurma değil,belki müdahale etmesen,makası saplayabileceği,kalemi batırabileceği kadar ciddi bir şiddet ve sinir problemi varsa,vurmaktan bazen haz alıyorsa,bunu görmezden gelmemek söz konusu olamaz bence..Her öğrendiğimizi kalıp olarak kullanmamak lazım=ezberci anlayış,gerektiğinde öğrendiklerimizin üzerine biraz yorum katılmalı bence..

Tespitleriniz tabikii doğru dramaquen öğretmenim katılıyorum şuda varki ceza konusu gerçekten hem çok ciddi hemde üzerinde çok konuşulacak bir konu.Yanlız tespitiniz tabikii doğru görmemezlikten gelmemek sadece dikkat çekip beni farkedin demek isteyen çocuk için geçerlidir.Farklı bir davranışta görmemezlikten gelmek geri teper ki öyle olur.Yanlız tutumlarınızdaki doğru değişim için teşekkürler.....

ÇOCUĞUNUZLA İŞBİRLİĞİ YAPABİLME- ELİZABETH PANTLEY
HEM ÖĞRETMEN, HEM ANNE OLARAK İŞİNİZE ÇOK ÇOK YARAYACAK BİR KİTAP. ŞİDDETLE TAVSİYE EDERİM.

bence doğru bir ceza değil.çocuğun okula gelmeyipde evde kendi kendine yaptığı hataları düşüneceğini hiç sanmıyorum.......keşke gün boyunca okulda yaptıkları hataları düşünmelerini isteseydin bence daha yararlı olurdu........

Teşekkürler arkadaşlar..

ben anasınıfı öğretmenıyım adım mesut 4 yıldır karşılaştığım tüm sorunlarla aşmayı becerdım nedenıde kendımı yetıştirme tarzıma bağlıyorum.daıma araştırıp okurum teknıklerı kendım yaratırım.sıze bır tuyo vereyımmı.daima ben dılını kullanın ve etkın dınleme yetenegını kullanın.sorun yaşayanlara yardımcı olmayı isterım.-----------------------@hotmail.com

herkÖncelikle herkese merhaba,
Ben de bir anaokulu öğretmeniyim ve buradaki bütün mesajları okudum,söylemeden geçemeyeceğim bir kaç şey var. Öncelikle çok zor ve bir o kadar da özveri isteyen bir işimiz olduğunun farkındayım.Buna bir de ağır çalışma şartları eklenince omuzlarımıza büyük bir yük biniyor bunuda anlıyorum ama şu var ki, sağlıklı yetişen bireylere eğitim vermek elbette kolaydır bunu neredeyse her öğretmen yapabilir.Önemli olan bu bahsedilen ve her sınıfta sayısı 3'ü,5'i geçmeyen çocukları kazanabilmektir. Bu kazanımlar sırasında uygulanan yöntemlerden,okula gelmeme cezasını hiç bir şekilde tasvip etmediğim gibi,sınıf içinde çocuğun ceza olarak arkadaşlarından uzak kalacağı bir yere gönderilmesinin bile doğru olduğunu asla düşünmüyorum. Belki bir süreliğine çocuk üzerinde etkili olabilir bunlar ama çocuğun ilerleyen yıllardaki sosyal yaşantısına ve iç dünyasına vurulmuş bir darbe gibi geliyor bu bana.Çünkü onların yerine kendimi koyduğumda ben bunu hissediyorum ve bu benim işimdeki felsefem "kendimi onların yerine koymak ve bana yapılmasını istediğim bir şeyi onlara yapmak." Sanırım bütün düğümlerde bu noktada çözülüyor. Burada yapılması gereken şey bence,sınıf içindeki en sıradan etkinlik sırasında bile olumlu pekiştireçler ortaya çıkarabilmek ve hoşunuza giden tüm davranışları ön plana çıkararak istemediğiniz davranışlar gösteren çocuklarınızı etkileyebilmek. Örneğin "Bu gün ..... davranışıyla gerçekten çok hoşuma giden .... ya yemek masası hazırlama da bana yardım etmesi için görev vermek istiyorum(bu örnekleri eminim ki çoğaltabilirsiniz) ve bu güzel davranışı için ona teşekkür ediyorum. Bir yeri temizlemek cezası ömür boyu belkide temizlik yapmaktan nefret edecek bir kişilik ortaya çıkaracakken,böyle bir yöntemin farkını açıklamaya bile gerek duymuyorum. Ayrıca ben sınıfımda ilk günlerde sorumluluk duygusunu şu şekilde kazandırıyorum,duvara astığım bir sorumluluk tablom var üzerinde köşelerin resimleri var ve oradan her sabah isim çekip kimlerin gün boyunca hangi köşeden sorumlu olduklarını seçiyoruz.Günün sonunda mutlaka çocuklarla köşeleri gezip düzenli olup olmadığına bakıyoruz.Bu onlara sınıfı benimsetmekle birlikte,ben bu sınıfın bir parçasıyım hissini veriyor. Ve bir iki ay sonunda artık bu tabloya bile gerek kalmıyor.Bu ve bunun gibi örnekleri tüm alanlara yaydığınız takdirde olumsuz davranışlar günden güne azalıyor.Aile ile iletişim ve tutarlılıkta çok önemli tabi. Bir de silahlara olan ilgiden bahsetmek istiyorum,bu konuda şunu yapmanızı öneririm ASLA YASAKLAR KOYMAYIN!bilirsinizki insana hep yasaklar tatlı gelmiştir. Bunun yerine eski silahların olduğu müzelere gezi düzenleyin(ya da bunu aile yapsın) burada çocuğun silahlar hakkındaki tüm merakını giderin ama bunu yaparken de mutlaka silahların çok eskiden beri insanlara zarar veren aletler olduğunu vurgulayın.(Bu konu ile ilgili belgesel izleyebilir broşür toplayıp tüm merakını gidermesine yardımcı olabilirsiniz ama kötü bir şey olduğunu anlatan hikayeler eşliğinde...) Zamanla ilgi azalacaktır ve siz de ona başka ilgi alanları bulmak için fırsat yakalayacaksınızdır. Bir de bir yere oturup 15 dk bi çocuğu bekletmenin (ÇOCUĞUN YERDEKİ HALININ ÇİZGİLERİNİ SAYMAKTAN BAŞKA) hiç bir şekilde olumlu bi sonuç vereceğini düşünmüyorum. Bu yöntemde en uygun uygulama şekli çocuğun yaşının yarısı kadar dakika ( yani 6 yaşında ise en fazla 3 dk) düşünmesini istemektir. Süre arttıkça çocuğun dikkati kaybolur ve yöntem hüsranla sonuçlanır.
Bir de arkadaşlar şuna dikkat ettinizmi bilmiyorum, bizim toplumumuzda genelde bir sorun olduğunda birileri çocuklarını karşısına alır ve konuşur bence karşına alıp konuşma yöntemi cezalar için çok etkisiz ve sıkıcı en azından ben bÖyle hissediyorum kendimi onların yerine koyduğumda.BEN ŞUNU ÖNERİYORUM; bir de problem yaşadığınız çocukları küçücük bir güzel davranışından dolayı karşınıza alın ve onu onore edin.Kötü davranışları karşısında söylediğiniz "ama sen böyle yaptığında ben çok üzülüyorum"sözünün yerine olumlu davranış karşısında "senin ..... davranışın beni ne kadar mutlu etti bilsen! Seninle gurur duydum.İyiki senin öğretmeninim... " Bunları biri bana söylese hele de söyleyen öğretmenim olsa acaip motive olur, bunları o çok değerli öğretmenimden bir kez daha duymak için elimden geleni yaparım. KISACA İŞ KENDİNİZİ ONLARIN YERİNE KOYUP DÜŞÜNEBİLMEKTE BİTİYOR...Çok uzattım biliyorum ama yazılanları okuyunca kelimeler döküldü işte... Umarım faydalı olabilirim ese sevgi dolu çocukça düşünebildiğiniz günler diliyorum...

ARKADAŞLAR BİLMİYORUM NE DERSİNİZ AMA BEN GEÇENLERDE Bİ HAFTALIK SEMİNERE KATILDIM.SEMİNERİ VEREN MÜFETTİŞ HİÇBİR ŞEKİLDE CEZA KULLANILMASIN DEDİ BİZ HOCAM PEKİ NE YAPACAZ DEDİĞİMİZDE "İŞİNİ BİLEN ÇOCUĞU CEZASIZ DA YOLA GETİREBİLİR" DEDİ
NE KADAR AÇIK VE NET ARTIK BUYRUN BURDAN YAKIN...

Tabiki de işini bilen zaten çocuğu bir şekilde yola getirebilir.Ama bunun için pratiklik,gereken bilgi birikimi,ortam,şartlar,deneyim....vb gerekli...Ben işimi bilmiyor değilim,ama çok iyi de biliyor değilim.Çünkü bu benim meslekteki ilk senem ve burada bir takım deneyimlerimi de paylaşarak kendimi geliştirmeye çalışıyorum..VE dilan Hocam harika önerileriniz ve yaklaşım tarzınızdan dolayı da size çok teşekkür ederim.Bazıları fark yaratır.Fark yaratabilecek bir öğretmen olduğunuza inandım.Ben o ilk mesajı yazdığım günden bu güne bile kendimi çok geliştirdim ama insanın her zaman eksiği vardır.Çok eksiğim var.O gün kü durumu düşünüyorum.mesleğe ilk başladığımda statü demek daha fazla bilgi birikimi demek gibi gelmişti,öyle olmadığını anladım.Çok iyi niyetli olmasına rağmen kendini yeterince geliştirmemiş olan müdürümüzün çizdiği yoldan gitmeye kalktım ama sonra yanlış olduğunu farkettim.BUlunduğum ortamda bütün öğretmenler çocukları aşağılayan,çocuklara,velilere öfkeli,öğrencilere dayak atan öğretmenler..Birden böyle bir ortamda o psikolojiye bürünmeye başlıyorsunuz.Kesinlikle sözle bir çocuğu aşağılamadım ya da vurmadım asla da yapmam.Ama öyle bir ortam ki işte,ben her problemi sadece sevgiyle çözmeye çalışıyorum,çocuklarla inanılmaz bir bağ kurmaya başlıyorum..Veliler sen bu çocukları çok şımartıyorsun diyorlar,bu yüzden çocuğunu okula göndermeyen oluyor.Bazı işler gerçekten de zor.öğretmenlik gerçekten de zor ama mesleği sevdikten sonra her şeye değiyor.Hiç birimiz tam değiliz.Önemli olan neyin doğru olduğunu bulmak ve kendimizi devamlı geliştirmek.Ben neyin doğru olduğunu çoktan buldum,şu anda sedece uygulamada bazı problemler çekebiliyorum,sabır ve zaman sonucunda ortaya mükemmel çocuklar çıkacak,ben inanıyorum.Şu anda okulda ki çoğu öğretmen benimle çocuklar arasındaki ilişkiyi kıskanıyorlar.Öğretmenlerle konuşmuyorum,uzak duruyorum.Çünkü beni kendi sınıfımdaki ve onların sınıfındaki çocuklarla sarmaş dolaş gördükçe inanamadığım bakışlar atıyorlardı,artık hep öyle garip bakıyorlar.Bana ben onlara selam vermezsem vermiyorlar.Benim varlığımdan rahatsızlık duyuyorlar kısacası.Ben de sadece uzak duruyorum onlardan..Benim çocuklarımdan birine bağırdığı için de bir öğretmene bir daha bunu yapmamasının daha doğru olacağını,sevgiyle yaklaşıp,doğruyu göstermesini söyledim.Siz öyle yapıyorsunuz diye mi bu çocuklar böyle şımarık,yaramazlar dedi.Ben de onlar karakterli,ne istediğini bilen,kendine güvenen çocuklar dedim.Bunları şımarıklık ve yaramazlıkla karıştırmayın dedim.Neyse çok tecrübe yaşıyorum kısacası,o çocuklarla beraber ben de mesleğimde olgunlaşıyorum.Şu an için en azından kolay kolay onlar için yanlış olan bir şey yapmayacağımı biliyorum ama onlar için her zaman çok daha iyi yapacağım şeyler de olduğunun bilincindeyim.Tüm yorum yapan,önerilerde bulunan arkadaşlara çok teşekkür ederim tekrar.

Çok açık yüreklisin arkadaşım dolayısıyla senin başaramayacağın hiç bir şey yok bana göre,bu konuda. Bu ülkede güzellikler işte böyle çoğalacak...SENİ YÜREKTEN KUTLUYORUM.

bende danısman hocamamın dedıklerıne katılıyorum aynı sorunu bende yasadım ama bu kadar abartılı dııldı benım kı.sureklı hatalı kelıme kullanıyordu.sert hareketler yapıyordu arkadaslarına ve kesınlıkle ozurdılemıyordu.kendını yere atıyordu ve tum kapılarını kapatıyordu.baslarda cok sınırlendıgım halde sabırlı davrandım.sonra elıme evde ve okulda uygulanabılen bır cızelge gectı.bu ısıme cok yaradı.hergun evde okuldan sonra yaptıklarını yakından takıp edebılıyordum ve bu onun cok hosuna gıtmeye basladı.bırkeresınde hatalı bır kelıme kullanmıstı ve arkadasları sıkayet ettı. onun ole bırsey demıyecegını soledım ve yanına gıttım''o kadar yanlıs bır kelımeyı benım guzel oglum kullanmaz'' dedım ve goz goze geldık.kapılar acılmıstı artık.yanlıs davranıslarda bulundugu zamanlarda ozurdılemeyı ogrendı.odul olarak alkıslandıgında  yada bı kere optugumde yada herhangı baska bırsey kazandıgında dogrusunun bu oldugunu anladı ve artık bu sorunları yasamıyoruz ve okulda cok mutlu ,ben ve arkadaslarıda tabıkı

bende danısman hocamamın dedıklerıne katılıyorum aynı sorunu bende yasadım ama bu kadar abartılı dııldı benım kı.sureklı hatalı kelıme kullanıyordu.sert hareketler yapıyordu arkadaslarına ve kesınlıkle ozurdılemıyordu.kendını yere atıyordu ve tum kapılarını kapatıyordu.baslarda cok sınırlendıgım halde sabırlı davrandım.sonra elıme evde ve okulda uygulanabılen bır cızelge gectı.bu ısıme cok yaradı.hergun evde okuldan sonra yaptıklarını yakından takıp edebılıyordum ve bu onun cok hosuna gıtmeye basladı.bırkeresınde hatalı bır kelıme kullanmıstı ve arkadasları sıkayet ettı. onun ole bırsey demıyecegını soledım ve yanına gıttım''o kadar yanlıs bır kelımeyı benım guzel oglum kullanmaz'' dedım ve goz goze geldık.kapılar acılmıstı artık.yanlıs davranıslarda bulundugu zamanlarda ozurdılemeyı ogrendı.odul olarak alkıslandıgında yada bı kere optugumde yada herhangı baska bırsey kazandıgında dogrusunun bu oldugunu anladı ve artık bu sorunları yasamıyoruz ve okulda cok mutlu ,ben ve arkadaslarıda tabıkııstersenız o cızelgeyı sızlere yollayabılırım

Çok sevinirim hocam,bu tür dökümanlar hep elimizin altında bulunmalı..

Benimde bu sene şiddete eğilimli öğrencilerim var.Gözümün önünde birbirlerinin boğazlarına yapışıyorlar ceza yöntemi olarak oyunlara katmamayı denedim işe yaramadı ertesi gün aynı hareketi yine yaptılar bazen tıkandığımı çözüm yolu bulmakta zorlandığımı hissediyorum çoğu zaman konuşarak aralarındaki meseleleri halletmelerini söylüyorum ama yine işe yaramıyor.

Olumlu pekiştireç,olumsuz pekiştireç ve Ceza eğitim fakültesindeyken sürekli işlediğimiz konulardı.Arkadaşlar hepinizin fikirlerine katılıyorum ancak çocuk olumsuz davranış gösteriyorsa bazen zorunlu olarak ceza vermekte gerekebiliyor.Sadece öğretmenin çocuğa ödül vermesi ve ya olumsuz pekiştireçler vermesi çocuğun eğitimi için yeterli değil.Anne ve babanın da eğitimin içinde olması gerekiyor.Ama bizim veliler herşeyi öğretmenden bekliyor.Çocuğun olumsuz davranışı hakkında velilerle konuşuyorum siz söyleyin sizi daha çok dinler diyorlar.Önemli olan sadece öğretmenin söylemesi değil aileninde eğitime destek sağlaması.

arkadaşlar olumlu davranışı pekiştirmek davranış kazandırmakta çooook etkili hepinize katılıyorum sevgi büyük çözüm doğru ama her çocuğunda yetişkinler gibi sevgi dili farklı ve herkese ulaşma yolları farklı hani bi söz varya dünyada kaç insan varsa o kadar dünya vardır diye tamam en etkili yol en ufak olumlu davranışı abartarak ödüllendirmek katılıyorum ama bazen olumsuz davranışı tamamen ortadan kaldırmıyor peki size bir soru yok saymak yani çocuğa yokmuş gibi davranmak ve bunu nedeninin yanlış davranışı olduğunu söylemek ve düzeltene kadar bunun böyle süreceğini söylemek çokmu rencide edici olurki????birtan bu sorum sana arkadaşım yanıtlarsan çok memnun olrum psi danışmansın galiba sence çokmu kötü olur bu yöntem