malesef bu yılki öğrencilerimin arasında birçoğu arkadaşımın anlattığı gibi birbirlerine vurmaktan ,yumruklamaktan hatta tekmelemekten nerdeyse zevk alıyorlar konuşmakla halledeceklerine şiddetle halletmeye çalışıyorlar. gözümün içine baka baka birbirlerine vuruyorlar vs. ben kızıncada sen görürsün okuldan gidince dövücem seni diyerek birbirlerini tehdit ediyorlar.konuşuyorum anlatıyorum vs. ama pek bi işe yaramıyor. bende ne yapacağımı bilemiyorum.

Bende geçen başka bir köşede kaba lanlı konuşan bir öğrencim ile ilgili bir problemi dile getirmiştim sizi anlıyabiliyorum çünkü saldırmaya meyilli hemen patlayan öğrencilerim var.Velilerle görüştüm en ufak olumlu davranışlarında boyunlarına yıldız takdim Velilere de evde yıldızdan dolayı sevinmelerini söyledim.Özellikle serbest zamanlarda yapboz oynarken sakin etkinliklerde yanlarına gidip oyunlarına katılıyorum.Biraz daha sakin etkinliklerden zevk alsınlar diye eğlenceli hale getirmeye çalışıyorum.

Öğretmen yardımcısı yapıyorum sorun çıkartmadıkları zamanlar. .
sık sık öpüyorum.Çocuklar yine sorunlarını itişerek sözmeye çalışıyorlar zaman zaman ne yazıkki...ÖNEMLİ olan onların bizlere sorunu adil çözeceğimize güvenmeleri.Ama zaman zamna bizlerde sabrımızı yitirebiliyoruz.

aynı şekilde bende ev cezası verdim ama yada şöyle yaptım ailesini arayıp eve gönderdim aile de tutarlı olsa işe yarıyor ama velim beni müdüre şikayet etmiş bi de şöyle dedi çocuğu konusunda çabuk pes etmişim müdür de çocukla ilgili arştrma yapmammı istedi.

Bu arada okula gelmeme cezası tartışılr.Bu konuyla ilgili sorun çıkaran çocukla konuşulabilir Okulda mutlu olup olmadığı,arkadaşlarını rahatsız ettiği okulun sınıfın bir kuralı olduğu kimsenin ona vuramıyacağı gibi onun da kimseye vurma hakkı olmadığı anlatılır.Kurallara herkesin uyması gerektiği isterse yarın okula gelmeyip söylediklerimi düşünebilirsin denilebilir.

Çocukların izlediği programlar başta olmak üzere ailesi ve çocuğun beraber zaman geçirdiği çevresi saldırgan olmasında başlıca etlen. eğer bilinçli Aileler ise konuşularak çocuğun izlediği programlar kontrol altına alınır okulda da bu saldırgan davranışlarına olumsuz pekiştireçlerle tepki verilirse olumlu gelişmeler alınacağı kanısındayım. benim sene başında 2-3 tane öğrencim boş bulundukları her anda birbirlerine saldırmaktan diğer arkadaşlarını vurmaktan zevk alıyordular. Aileleriyle konuşup izledikleri programı takip etmelerini, çocuğa oyuncak olarak kesinlikle silah alınmamasını ve çocukla oyun oynayalım derken onunla kavga ederek oynanmasını istedim. aradn bir kaç hafta geçtikten sonra çocuklarda çok olumlu gelişmeler gördüm. çocuklardan anında bir değişiklik bekleyemeyiz tabi. saldırgan bir davranışlarını gördüğümüzde karşımıza alıp konuşarak yerinde müdahaleler yapmak, doğru davranışlarda bulunduğu durumlarda ise uygun ödüllerle karşılık vermek okuldan uzaklaştırmaktan daha faydalı olacaktır. sonuçta çocuk okulda tutularak o olumsuz ortamdan uzaklaştırılabilir ve davranışları değiştirilebilir. Okuldan uzaklaştırma okul öncesi çocuğun yaşına uygun bir ceza değil diye düşünyorum..

Empatik e katılıyorum.Okuldan uzaklaştırma uygun bir davranış değil çocuk onu anlayacağı yaşta değil çünkü.Bu ileride ilköğretime başladığı dönemlerde sorun çıkarabilir.Öğrenci okula gelmemek için arkadaşını dövebilir.Bu çocuklar şiddet ile büyümüşler. Evde şiddet görmüşler. Onları şaşırtacak bir tutum içerisine girmenizde fayda var.Naçizane fikrimi soracak olursanız öğrencinin hiç bir olumsuz davranışını görmeyin.Yani görmezden gelin.Olumlu her davranışını da pekiştirin,ödüllendirin.Öğrenci olumsuz davranışı ile sizin dikkatinizi çektiği kanısındayım.Dikkat çekmek için böy davranıyor olabilir.Sabırlı davranın.O çocuktan beklediğiniz iyi davranışı bir başkası yaptığında onun görebileceği ve duyabileceği yerden pekiştirin,ödüllendirin.O çocuğu da bu tip davranışlar sergilemesi için ip ucu olacaktır.Ama her yaptığı olumlu davranışı ödüllendirin.

okula gelmeme cezasını bende doğru bulmuyorum.geçen yıl bende bir çocuğumda çok zorlanmıştım ama en zorunu düşünün.Çocuk hiçbir şekilde oynamayı bilmiyor oyunu bırakın başka çocuklarla aynı ortamda bulunamıyordu.gözünüzü çevirdiğiniz anda birini gırtlaklamış ,birinin kafasını duvara vurmuş,konuşmada gerilik vs vs..çok zorlandım okulun ilk haftalarıydı,özel eğitim öğretmenimizden yardım aldım.çokta faydası oldu,onların bu tarz çocuklar için uyguladıkları bir yöntem var,öneririm..

Bence sorun çıkaran çocukla konuşulması gerekir. Okulda uyulması gereken kurallar olduğu anlatılmalıdır.Kimsenin ona vuramıyacağı gibi onun da kimseye vurma hakkı olmadığı söylenmelidir.Kurallara herkesin uyması gerektiği uymaması halinde bunun arkadaşlarını, öğretmenini ve kendisini üzeceği anlatılmalıdır...
Okula gelmeme cezasını bende uygun bulmuyorum...Zaten çocuklar eğitilmek için gelmiyorlar mı okula...Yanlış davranışlarını biz eğitimciler düzeltmeliyiz. ve bu sahadan çıkararak değil...bilakis oyunun içinde tutarak yapılmalıdır.

bende doğru bulmuyorum okuldan uzaklaştırmayı.bu onun okuldan soğumasına neden olur. heleki arkadaşları onunla bu aldığı cezadan ötürü dalga geçerlerse bu kez okula hiç gelmek istemeye bilir.bu tip çocuklarda zaman ve sabır çok önemli. kesinlikle ve kesinlikle çocuğu yaptığı yanlış davranışlar sonrasında cezalandırmayın bu onu dahada hırçınlaştıracak ve dahada çok o hareketleri yapmasına yönelticektir. en güzel yol arkadaşların da dediği gibi iyi davranışlarını övmek hatta ödüllendirmek.

empatik arkadaşım silah alınmamalı demişsin evet doğru alınmamalı ama geçen yıl benim sınıfımda çocuklar legolardan kendilerine silah yapıyorlardı????!!

Benim çocuklarımda da başlarda birbirine zarar verme davranışı çok fazlaydı hatta 2 kız çocuğum vardı,birbirlerini ısırıyorlardı..Anneleri başta çok korktular biz çocuklarımızın yan yana gelmesini istemiyoruz dediler..ama şimdi aradan 2 ay geçti ve O 2 kız çocuğum bambaşka oldular.. Kesinlikle birbirlerine zarar verme yok..Benim yaptığım sürekli olarak birbirlerine vurmamaları gerektiğini söylemek oldu..Çok fazla tekrarlıyorum bu cümleyi..BİRBİRİNİZE VURDUĞUNUZDA BEN ÇOK ÜZÜLÜYORUM..şeklinde mesela...zamana ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum..

Fikirleriniz ve paylaşımlarınız için çok teşekkür ederim arkadaşlar.Görmezden gelme davranışının bu konuda işe yarayacağını düşünmüyorum.Okula gelmeme cezası verdiğim bir çocuğum okula geldi.Annesinin yanında konuştuk.Ailesi okulu bu kadar sevmesine ve gelmek istemesine gerçekten şaşırıyor.Evde ağlamış ben okula gitmek istiyorum,bir daha kavga etmeyeceğim diye.Ben de söz verdirttim,onu çok sevdiğimi ve böyle yaptığında benim de arkadaşlarının da çok üzüldüğünü,sana biri vurduğunda nasıl üzülüyorsan,sen birine vurduğunda da onlar çok üzülüyor diye...gerekli konuşmaları yaptım.Çok tatlı bir doğu şivesi var,yooooh yapmaayacaam,söz dedi.Öptüm ben de,başını okşadım.Her fırsatta kullanılacak bir yöntem değil mutlaka ki ama ben yine de ama olumlu etkisinin de fazla olduğunu düşünüyorum.O çocuğu davranışından caydırmak için kolay kolay her şey geçerli olmuyor,annesi dayak yolunu seçiyor ve o da anlık çözüm oluyor,daha çok çocuğu saldırganlaştırıyor ve psikolojisini bozuyor.Umarım dediği gibi dövmüyordur artık.Evde şiddet gören çocuklar sınıftaki davranışlarıyla kendilerini çok belli ediyorlar.Bir çocuğumun ablası 2.sınıfta sabahları o da bizimle derse giriyor.Çocuğun adı Hasan.Hasan bana dedi ki "öğretmenim,ablam beni dövüyor".Ablasıyla konuşayım dedim,"ablası değilmiyim,döverim de severim de"dedi bana.Şok oldum,o yaştaki bir çocuğa bile nasıl bu zihniyeti yerleştirmişler.Üst sınıfların velileri müdürün yanına gelip,"hocam eti senin kemiği benim,öyle vurun ki ellerine sopayla elleri şişsin yazı yazamayacak hale gelsin"diyorlar.Eğitim ailede başlıyor gerçekten de,Öğretmenlerin de işi çok zor,o saf çocuklarımızın da..

maalesef çocuklarda şiddet eğilimi çok var.23 öğrencim var 5 tanesi arkadaşlarına zarar veriyor.bazen çıldıracak gibi oluyorum.benim eve gönderme diye bir şansım yok.tüm velilerim çalışıyporlar.ben mindere oturup düşünmesini söylüyorum.15 dakika sonra bana gelip düşündüğünü söylüyor ve yaptığı hatayı anlatıyor ve arkadaşından özürdiliyor.başka bir yol olarak da başka sınıfa gönderiyorum.tanımadığı arkadaşlarının arasında çok sıkılıyor ve etkili oluyor.bence bunu deneyin.

Ya hala "ETİ SENİN KEMİĞİ BENİM" anlayışı var mı? Arkadaşlar nerede yaşıyoruz?Hangi çağdayız? Maalesef velilerimiz öğrendikleri gibi anne-babalık yapıyorlar.Her konuda çağ atladık diyoruz ama bazı konularda maalesef hala geriyiz.Aile eğitimine önem verin arkadaşlar.Nasıl çocuk yetiştirilmesi gerektiği hakkında sık sık toplantılar yapın.Bu çok önemli.Ben okulum da bazı davranışları bu şekilde aşıyorum.Yazık bu yetişen çocuklara biz kendimize acıyorduk ama hala değişen bir şey yok demek ki.

Yapmayın arkadaşlar gördüğümde şaşırdım lütfen ben sınıfımda ceza kelimesini kullanmıyorum bile değil sen cezalısın yarın okula gelme diyebileyim ben neden varım o çocuğun ilkokula tam anlamıyla hazırlanması için lütfen kolay bir iş değil yaptığımız sabır,sevgi ve birazda kurnaz çözümler bularak bu sorunlarımıza çözüm yolları arayacağız ben ceza yerine "MOLA"kullanıyorum lütfen az önce arkadaşına yaptığın davranışın doğrumuydu düşünmeye çekilmeni rica ediyorum senden diyorum.Gerekirse empati tabi herzaman empati uygulanması yanlıştır.Bunun dışında çocuğunuza sorumlulk verin tabi herzaman değil akılcı çözümler bulmaya çalışın geçenlerde bir öğretmen arkadaş seminerde öğrencilerimden bazıları yaramaz dedi ağzım açık kaldı lütfen nasıl eğitimcileriz yaramaz karşılığı hiç bir işe yaramayan demektir çocuk nasıl hiç bir işe yaramaz öğrencilerinizi etiketlemeyin lütfen her zaman mantıklı ve akılcı çözümler bulun bu konularda kendinizi geliştirmeye çalışın tabii hepimiz için zor ama zoru başarmakta galiba çok güzel.Ben çok iyimser bir öğretmen olabilirim ama pozitif düşünmek önemli galiba.......

Ceza kelimesini sınıf içerisinde direk kullanmıyorum ama yaptığım şey ceza olmuş oluyor bu ayrı,Her yaptığımın doğru olduğunu savunmuyorum ama bu ülkede,bazı şartlar altında yaptıklarımın da,kimi zaman cezanın da doğru olduğunu savunabilirim..Ben de isterim ki,hiç bir çocuğa bağırmama dahi gerek kalmasın ki ben hayatımda ilk kez anasınıfında bağırdım sanırım..Çok da sabırlı olmama rağmen,çaresizlik bizleri bu sistemin parçası haline getirebiliyor.Bazı şeyleri anlamak için yaşamak gerekiyor,herkes yaşadığı oranda düşünebiliyor günümüzde..İyi şartlar altında çalışanlar her şeyi kolay görebiliyorlar.Hem öğretmen,hem temizlikçi,hem bakıcı gibi olduğun bir sınıfta,sınıfın ortasında soba,okulun bahçesinin sonunda alaturka tuvaletler varken,yardımcın yoksa ve veliler de her şeyi senden bekliyorlarsa,eğitimin kalitesi fazlasıyla düşüyor.Öyle bir sınıfta da mümkün değil ki bir çocuğun üzerine düşebilmen,çocuğun içinde varsa,ailede iyi bir eğitim aldıysa,zaten ilgili oluyor,öğrenme isteği oluyor çocukta ve alacağını alıyor ama öyle çocuklar oluyor ki bazen,evde ve sokakta yedikleri dayaktan dolayı onları kötü davranışlardan caydıracak hiç bir şey olmuyor.Evet mutlaka ki vardır bir şeyler ama öyle bir sınıf ortamında değil.O çocuğun günahı ne?elbetteki yok ama diğer çocukların günahı ne,o çocukta eğitimi engelliyorsa,sevdiği bir şey olan okuldan onu mahrum bırakarak ceza vermiş oldum ve bir parça da olsa işe yaradı,en azından çocuğun ilk defa pişman olduğunu,hata yaptığını kabullendiğini gördüm.Cezadan korktuğu için değil,gerçek anlamda düşündüğü için..Bizim okulda iki üç günde bir birilerinin kafası yarılır,burnu kanar,dudağı patlar...Çocuklar yerlerde toz içerisinde birbirlerini öldüresiye dövüyorlar,bunlar 1.sınıflar.ve üstü...Bir gün bizim sınıfın kapısı güm güm çalınıyor,bağrış var kapının önünde,bizde de müziğin sesi açık,geç farkettik bağırmaları,yoksa sınıfın kapısı aralıksız olarak diğer çocuklar tarafından çalınıyor,kapı açılıp kaçılıyor....Kızdığında,bağırdığında bile seninle dalga geçiyorlar,o yüzden artık önemsemiyoruz..Neyse bir baktık çocuğun biri tutmuş öbürünün kafasını güm güm bizim sınıfın kapısına vuruyor,çocuk nasıl bağırıyor..Ve o 1.sınıfta 40 kişi varsa 35 i böyle çocuklar..Şimdi sorarım size ne anlayışından,ne sabrından bahsediyorsunuz,ben ki bağırmaya bile karşı olan bir öğretmenim,ama bu çocuklar için bu eğitim sistemiyle,bu ülke şartları altında hiç bir çözüm yolu yoktur.Her şey toz pembe değil,okullarda bizlere öğretildiği gibi de değil,biraz da gerçekçi olmalıyız bence..

Arkadaşım ben senin dedeğin gibi kolay şartlarda çalışmadım ben tam 2 yıl devlet sektöründeydim ve çok kötü bir okuldaydım tam38 öğrencim vardı velilerimin gelir düzeyi çok kötü idi aldığım maaştan bana geriye hiç birşey kalmıyordu pardon ama hepimizin farklı zorlukları var.benim 5.senem evet şuan belki iyi şartlarda çalışıyorum fakat çocuk her ortamda çocuktur.Konumuz eğer çocuğun davranışları ise bu bence fazla farketmiyor ben elimizden geldiğince mucadele edelim diyorum pardon yanlış anlamayın ama sınıfta kullandığınızı zanettim bu kelimeleri.Ben 5 yılda o kadar zor çocuklarla karşılaştım ki anlatamam unutmayın okulöncesi dönemde bazı kavramlar gelişmemiştir.örneğin mülkiyet kavramı,zarar verme,yalan söyleme vs..çocuklar bu gibi durumları zamanla öğrenir.Bazı davranışlar üzgünüm ama aileden ve çevreden özellikle kitle iletişim araçlarından etkileniyorlar.Maaalsef suçlular biz değil çevre bazı programlar pedogoglar tarafından incelense zaten bir çok sorunu aşmış oluruz.Üzgünüm ama bir gerçektir bu.Zannetmeyin ki hiç bir öğretmen zorlukla karşılaşmıyor.Ben mücadeleci bir öğretmenim galiba kurallara fazla takmıyorum  örneğin sınıfımda masa istemiyorum defterimi çocuklarımın masasında yazıyorum.neyse fazla uzatmak istemiyorum bizler değil aslında eleştirilecek olanlar. O yüzden yanlış anlamayın beni herkesin kendine göre yaşadığı zorluk var.Ben zamanımın arta kalan kısımlarında gönüllü öğretmenlikler yapıyorum özel öğretim kurumları vardır oralarda o dünyayı bir görmelisiniz bambaşka bir pencereden bakar dünyaya çocuk özellikle otistik çocuklar ilgi alanımdır ne çeşit çocuklar var daha hiç birimiz galiba karşılaşmadan anlamayacağız ama unutmayın. Diyoruz ya ÇOCUK çözümü zor bir bilmece ama çözünce çok zevkli....Arkadaşım ben böyleyim ister polyanna de ister başka birşey ben de pes etmek yoktur...Gerçekleri fazlasıyla yaşıyorum zaten gerçekçi bir insanım....

Merhaba hocam sizin yaşadığınız zorlukları biliyorum yanlış anlamayın ben arkadaşların sınıf içerisinde kullandıklarını zannettim evet geri tepebiliyor bendede tepti herzaman tozpembe değil tabiki inanın devlette çalıştığım dönem tekme yemeden tutun,küfür,vs...inanmıyacağınız kadar çoktu öğrencilerimin giyecek önlükleri yoktu ben işçi çocuğu olarak tüm maaşımı öğrencilerime harcıyordum arkadaşlarım sen fazla salaksın diyip gülüyordu.Ama bazı arkadaşlarım vardi ki onlar da o dönem bana yardımcı oldu 20 yaşımda başladım beslenme çantaları yoktu ve çocuk hiç bir beslenme konulmadan geliyordu çevreden temin ettiğim şekilde ekmek araları yapıp telafi etmeye çalıştım.İnanın sene başında velilerim okula hiç gelmiyor ve toplantılarıma bile katılmıyordu inanın yaşımda küçüktü çaresizdim ama Allah insana güç veriyor ben bu mesleğe aşığım o yüzden zorluklar karşısında yılmamaya karar verdim tabi pes etmek istediğim günler olmadı değil bazı çocuklar vardı felaket ötesi ama şimdi telefon açıp beni unutamadığını söylüyor işte güzel sonuca ulaştığımı anladığım an pes etmemem gerektiğini anladım.Bu yıl tayinimi doğuya istiyorum umarım orada çalışmak nasip olur.İnanın çocuk kolay önemli olan yetişkinler işte onları tanımak ve anlamak zor.İnanın hocam arkadaşım doğuda değil önlük çocukların masası,penceresi haraptı anlayacağınız şartlar ne kadar zor olsada yılmayalım derim.Sağolsun köylüler arkadaşıma sahip çıktı bizlerde arkadaşımıza sürekli yardım ediyoruz doğunun bir çok yerinde çalışan arkadaşlarım var inanın çok zor durumdalar fakat yinede yılmıyorlar zaman zaman ağlarlar ama yinede bunu yansıtmazlar.Hayat zor öğretmenim kolay demdedim ki.....

Tabi hocam sizede hak veriyorum diyorum ya zor kolay değil umarım sorunlarınızı aşarsınız.Ben eleştiri olarak algılanmasını istemem üzgünüm herzaman açamıyorum siteyi şuan mahalleden çocuklar yanımda akşamları onlara ders veriyorum çünkü ekonomik anlamda çok zor durumdalar.Anlıyacağınız Allah hepimize büyük kolaylık versin.Zorlukları aşacağımıza yürekten inanıyorum......