2 Senelik evliliğin sonunda evimizi şenlendirecek bi bebeğin aramıza katılmasının zamanı gelmişti artık.Test sonucu pozitif çıkınca şaşkınlık, korku,sevinç her bir duyguyu bir arada yaşadım.İlk zamanlar bir şey anlamadım.Bikaç ay sonra tekmelerini hissedip yavrumu ultrasonda görmek bana çok farklı duygular yaşattı.bir dahaki randevuyu iple çeker olmuştum,,,özlüyordum yavrumu.Henüz cinsiyeti belli değildi.Kim görse senin kızın olacak diyordu buna bende inandım.Ultrasonda görüldüğü kadarıyla doktor oğlana benziyo ama daha kesin belli değil demişti.Bense içimden 'oğlan değil kızım olacak benim sen yanılıyorsun doktor hanım'dediğimi dün gibi hatırlıyorum.Bikaç ay sonra cinsiyeti yüzde yüz erkek oldugu anlasıldı.Ben biraz hayal kırıklığı yaşamıştım.aylar geldi geçti sonunda 17 haziran 2006 gecesi gece 03.00da hastaneye gittik.18 haziran babalar günü 07:55TE oğlumun yüzünü gördüm ve kız olmadığı için üzülmemin ne kadar yersiz oldugunu anladım ve çok kızdım kendime.hemşireler tanıdık olduğu için halası doğum sonrası görüntülerinin hepsini çekti,izledikçe o anı yaşayıp daha bi mutlu oluyorum.Allahım çok şükür şimdi yaklaşık 2 aylık oldu ve gülümsemeye başladı bundan daha güzül bi an daha yaşamamıştım.Anne olmak müthiş bi duygu.YAVVVVVRRRRUUUUUUUM BENİM ALLAH SENİ BİZLERE BAĞIŞLASIN.