bende babaannemlerin mahallesindeki çocukları(özellikle erkekleri) döverdim.çocukların annesi şikayete gelincede yatak odasındaki dolaba saklanırdım.birde komşumuz bizlere ağacındaki kayısıları vermezdi.bizde arkadaşlarımla akşam kayısıları ağaca çıkıp alırdık ve hiçbir zamanda haberi olmazdı.o zamanlar ben hiç kayısıda yemezdim.almayın dedi diye kayısı alırdım.anlayacağınız bem çok yaramazdım.

saymakla bitmez. arada sirada yazarim. bebekligimden basliyim. biberonla süt içtikten sona biberondaki süt bitince biberonu firlatirmisim. daha sonra bakmislar olacak gibi degil cam biberon vermeyi birakip plastik biberon vermeye baslamislar. ben de evde elime gecen cam seyleri atmaya baslamisim

Kastamonu'da otururken ben daha 4 yaşındaydım. babam balık tutmaya gidecekti ben de gitmek istedim fakat babam hayır demişti. ben de babama kızıp kendimi yatağın altına atmıştım. orda ağlarken uyuya kalmışım. saatler geçmiş. annem babam beni arıyolarmış her yerde. jandarmaya haber vermişler. evimiz denize sıfırdı annem denize bakıyormuş umudu kesmiş artık boğuldum sanıp cesedimin karaya vurmasını bekliyormuş. annem denizi izlerken bir takırtı duymuş. sese doğru gitmiş ve yatağın altında beni görmüş. ağladığını hatırlıyorum bana sarılıp. annem herkese anlatır hala ne kadar korktuğunu.

çiğdemm koptum burda ya çok komik bi tanede ben anlatıyım;

babaannemlerin bahçesinde renk renk çiçekler vardı babaannem çiçekleri çok sever hangi dalda kaç çiçek var bilir...bende her seferinde bahçede gidip o güzelim çiçekleri koparıp taş ile ezip şişeye doldurmaya çalışırdım tabi bi çiçekten kaç damla su çıkar büyük bi titizlikle şişenin içindeki 4-5 damla çiçek suyunun üstüne kolonya dökerdim ve evde ilk babaanneme veriridim yazık o da sevinirdi bahçeye çıkana kadar

yazık acıdım babaannene cnm yaa

çok tatlıymışsınız sizyaa

ben cocukken evde ki vitrinin canlarini kirip annem icini temizledikten sonra ben girip yatardim ordaaa

ufakken saklambac oynarken tren raylarının arasına yatmışım saklanmak için...

bizim arka balkondan da gözüküyor orası. sonra tren gelmiş. makinist görmüş beni. başlamış korna çalmaya. ben hayal meyal hatırlıyorum. bi heyecanla ayağı kalktım. ama yerimdem kımıldayamadım. taaa iyice yaklaşınca kendime geldim 2 adım attım o sırada tren hafiften sıyıttırdı beni havada bi ters takla attıktan sonra yere düştüm. her yerim acayip acıyordu. sonra kafayı cevirip eve bi baktım tüm balkonlar dolu

(olay olduğunda 5 ya da 6 yaşındaydım)

ha bi de şey var. aklıma geldikçe gülerim.

incir ağaçlarına çıkmayı çok severdim. çıkmışım ağacın tekine oturuyuom. sonra yemege çağırdılar. inerken baktım 1 metre kadar yanımda telefon kablosu. tutmaya çalıştım. ama uzak ya yetişemedim düştüm

yaklaşık 1.5 katlı ev yüksekliğinden düştüm. baktım bi çevreme kimse gördü mü diye. atın teki gözleri dikmiş bana bakıyor. atı biliyom yabani bi at. bizim evin yan tarafındaki çimlere bırakıyor sahibi...

baktım ata kızdırmaya başladım iihhh iihhh iihhh filan yapiyom. at bi koşturdu bana doğru (ben ipi kısa sanıyordum ) 2 saniye geçmedi bi baktım atla aramda 1 metre kalmış

arkamı döndüm kaçmaya çalışcam da nerdeee at gelmiş dibime. sırtımda bi acı hissettim. hemen kendimi attım ileri. attığım yerde çalılar vardı. böğürtlen çalıları. her tarafım diken oldu. acayip acımıştı. sonra annem geldi eve götürdü. atın dişleri sıyırmış sadece. ama 5-6 yıl izleri geçmemişti

(8 yaşındayken filan oldu bu olay)

biz kusları yakalayıp ayaklarından uzun bir iple bağlardık ve serbest bırakırdık. ip bitince kus olduğu yerde kalırdı bizde denizden balık çeker gibi kuşu geri çekerdik ..

ilkokul son sınıfta din dersinde kedilerin her zaman 4 ayak üstüne düştüğünü sölemişti öğretmenimiz

ben de aldım bi kedi başladım değişik şekillerde yere atmaya... baktım hep 4 ayak üstüne düşüyo. son bi kez deniyim. yine olmazsa birakiyim dedim. tuttum kediyi kuyruğundan çevirdim çevirdim fırlattım yukarı doğru. kedi kafa üstü çakıldı...

böylelikle bu tezi de çürütmüş oldum

ya çok acımasızsıınn bnm de bi kedi var bnm kardeşim de öyle garip şekillere sokuyo onu... yapmayın yaaa :::: ::::

Bir de biz çocukken eğer birbirimize küsmüşsek " dün ben sana bir salkım üzüm verdim, çıkar onu şimdi derdik. Sonra da karşımızdaki 'ööööööö ooooööööööoo' yapardı. "İşte çıktı" derdi. Biz de memnun olurduk(iĞrEnÇ)

küçükken yaptığım en büyük yaramazlık daha doğrusu yavru bir kuşa ölene kadar yaptığım eziyettir...zavallı kuş uzun bi süre direndikten sonra ölmüştü...bende onu komşunun bahçesine gömmüştüm...sonrada rüyalarıma girmeye başlamıştı "beni çıkar beni çıkar"diye bağırıyordu...

Çok kötü ya. Çocuklar acımasız olduğu gibi bir o kadar da merhametli. Biz de ölmüş kuş gördüğümüz zaman ona bir cenaze merasimi düzenlerdik. Küçücük bir mezar yapar ve içine kuşu koyduktan sonra üstünü örter ve dualar okurduk içimizden. En son olarak da Allahım onu ne olur cennete gönder; onun hiç günahı yok derdik (çok tanıyor gibi)Mezarlığının üstüne çiçek koyar sonra da hep beraber mezarı açmayacağımıza dair söz verirdik.

Ben çocukken bizim bir mahalle bakkalımız vardı.Tabi bakkaldada bizim eve ait bir veresiye defteri.Ben bakkala ara ara gider;
-Bakkal amca annem izin verdi diyerek tüm mahallenin çocuklarına gazoz ısmarlardım.
En sonunda hesap kabarık çıkınca annem olayın farkına vardı ve bir temiz sopa

Ben küçükken evdeki bütün radyoları açardım içinde şarkı söylüyen minik insanları görcem derdim radyoyu açıpta içinde minik insanları göremeyince sinir olurdum

Anneannemin evi merdivenliydi merdienlerin trabzanlarının üzerine çıkar yukardan aşağıya kayardım bir keresinde çok kötü düşmüştüm.

Apartmana taşındıktan sonra kardeşimle gece balkona çıkıp, karanlıkta , yandaki apartmanların balkonlarına, pencerelerine,... maşa atardık. sonra ev sahipleri çıkıp bakardı, kzarlardı ama bizi göremezlerdi
(Bir de aşağıda oyun oynaya çocuklara nohut, fasulye atardık, kimin attığını göremeyince çok sinirlenirlerdi, bu da çok hoşuma giderdi.)

ya bende 8 yaşında falan kışın bakkala gitmiştim . ekmek almaya. karşıdan karşıya geçicem. ben hızlı hızlı yürümeye başladım. tam o sırada yolun ortasıondaki buza basıp düştüm. kalkmaya çalışıyorum kalkamıyorum. bayağı debelendim ama olmuyo. o sırada karşıdan gelen kamyonu gördüm. ama kalkamıyorum.çok kormuştum. sonra ordan geçen yaşlı bir amca beni kaldırmıştı.

bi de yine böle ekmek almaktan dönüyordum. çocuğun biri karşıya geçiyordu. yoldan koşarak geçti tam yolun ortasında terliğini düşürdü. o sırada karşıdan tır gibi bişi geliyordu. çocuk yolun ortasına geldi terliğin aldı. tır çok yaklaşmıştı. yolun ortasında yere yattı tır üzerinden geçti sonra çocuk ayağa kalkıp evine gitti. benimde ağzım açık kaldı tabi.


he bide ben küçükken (3-5 yaş arası) çok sinirli bir çocukmuşum. istediğim olmasa başımı yere koyar duvara çarpana kadar sürtermişim

off ne çok yazmışım yaa