ben de şöyle yapıyorum özetleyerek anlatayım:aynı arkadaşımız gibi sakin bir müzik açıyorum sırtüstü uzanıyoruz,eller yere bakacak şekilde kollar uzatılmış,parmak uçlarını hissedecek şekilde bacaklar uzatılmış ve yavaşca gözler kapanıyor bu arada sessizliği sağlıyorum..çocukların bir daire olmasına özen gösteriyorum,bahçemize kocaman bir uçan balon gelmiş, şimdi hepimiz yavaşca binelim diyorum,biniyoruz sırayla binelim ,gibi gerçekçi ifadelere yer veriyorum,yavaş yavaş yükseliyoruz yğkseliyoruz aa yanımızdan bir kuş geçtii,az ileride kocaman beyaz bir bulut,haydi dokunalım,şehirlerden geçiyoruz,evler minicik görünüyor,lunapark mı var orada hadi biraz alçalalım,bunu denizlerden ,ülkelerden,ormandan vs..gibi çoğaltabiliriz,epeyce gezdikten sonra

)))))))) okulmuzun üstünde biraz dolaşıyoruz,derken yavaşca iniyoruz,sınıfımıza dönüyoruz derken bazıları neredeyse uyumak üzere oluyor

))oturuyoruz ve herkes sırayl ne gördüğünü nerelere gittiğini anlatıyor,çok hoş ve eğlenceli anlatımlar çıkıyor..bu bilimsel bir uygulama değil hemen onuda belirteyim,benzerini bir iletişim seminerinde bize yapmışlardı,çocukluğuna gidip ağlayarak kalkanlar,kalkmak istmeyenler olmuştu,ben anasınıfına uyarladım,deneyin çok eğleneceksiniz

)çocukların hayal gücüne ise hayret edeceksiniz..