Ben en kötü bahçede ısırgan otuydum… Çevremde mis kokulu güller vardı. Her gün sulanan ve değer verilen…
Ben bir korudaki sönük çalıda, yeşermeye can atan bir tohumdum. Rüzgarım yoktu beni toprağa düşürecek, yağmurum yoktu beni yeşertecek, güneşim yoktu beni geliştirecek…
En önemlisi ben bir insandım… Yurdumun ücra köşesinde… Yenilikler istiyor, hayatıma renk katmak istiyordum. Bilmediğim birileriyle hayaller kuruyordum. Ama hayalle yaşarken gerçek dünyada zamanı içiyordum…
Derken sen çıktın karşıma… İlk gördüğümde sıcak bir tebessüm ettin, korku dolu yüzüme, sonra “a,b,c” dedin okumayı öğrettin bana… Ne yapıyorum ben Allah aşkına? Senin yaptıkların saymakla biter mi hiç?
Ben senin eserinim öğretmenim… Ben bir ısırgan otuydum bana değer verdin, suladın, çapaladın, belki bir gül olmadım ama en iyi ısırgan otu oldum.
Bana rüzgar oldun öğretmenim. Toprağa düşürdün, düşürttün yağmurum oldun yeşerttin, güneşim oldun beni geliştirdin, şimdi meyve üretmeye hazır bir ağaç oldum öğretmenim… Ben elmastım, sarrafım oldun beni işledin öğretmenim… Şimdi değer biçemiyorlar bana…
Ben insanım öğretmenim… Kendim bile tanımazken kendimi sen tanıttın bana kendimi… Beni de ilmin tutkuları arasına kattın… Ve bazen kendimi bir Ay’a benzetiyorum… Geceleri senin ışığını yansıtıyorum… Yaptığım her güzel şeyde seni arıyorum.
Sen hep sevgi dedin, dostluk dedin, insanlık dedin, bir çok kavram öğrettin bana …
Ama kendini öğretmedin çünkü anlatılamaz, yazılamaz, çizilemezsin öğretmenim… Çünkü sen her şeysin öğretmenim ve her şey çizgilere sığmaz öğretmenim…
Öğretmenim sende bir gün herkes gibi yaşlanacaksın. O güzel yüzün solacak, ,senelerce tebeşir tutan ellerin, yorgunlukla titreyecek… Ve bir gün sende vaktin olduğunda anlayacaksın öğretmenim… Son kez ak saçlarına bakacaksın beklide, sonra çocukluğunu, ananı, babanı hatırlamaya çalışacaksın. Çok uzak kalacaklar sana … Hayatından gelmiş geçmiş aşkları hatırlayacaksın son kez… Ve öğrencilerin gelecek aklına… Düşürmek istediğin iki damla göz yaşı süzülecek yanaklarından… “ Hayatın anlamı onlar diyeceksin bekli de… Sahi ben böyle düşündüm ama öğrencilerinizi hatırlayacak mısınız öğretmenim… Gözlerini hayata kapamadan önce , söyle öğretmenim, bizleri hatırlayacak mısın? Emin ol ki ben seni unutamam öğretmenim. Kendimi bildim bileli hep sen vardın düşüncemde, son kez de sen olacaksın düşüncemde… CANIM ÖĞRETMENİM....

BU MEKTUP SİZLERE GELMİŞ ARKADAŞLAR İLETMEK İSTEDİM....