ben 22 yaşındayım ve iki kız evladım var allah bagışlarsa ilk kızımı 19 yaşımda kucama aldım babası o karnımda 3 aylıkken askere gıtmıştı ve bizim hasretimize dayanamayıp bizide yanına aldı yani kütahyaya askerlik yaptıgı yere daha sonra ben 7 aylık hamileyken bakkalda almış oldugum bir yogurt sayesinde miğdem bulanmaya başladı hemen tarihine baktım ve son kullanma tarifi geçmiş hemen eşimi aradım ve 2 dakkika içinde askeriyenin ambulansıyla birlikte geldiler hemen beni askeri hastaneye göturduler gereken işlemleri yaptılar ve benı kusturdular allahıma şükürler olsunki bebeğime bişey olmamış daha sonraki ğünler benim için çabuk geçti dogumdan önceki son konturole gıttim ve doktor haziran ayının 1 dedi dogum için (normal dogum)daha sonra haziranın biri geldicattı ancak bizim kızdan bi haber yok dogal olarak endişelenmeye başladım ve hemen doktora gittim doktor herhangi bir anormalligin olmadıgın kızımız dogmak istemiyor herhalde dıyerek beni sakinlestırdı neyse ailedende hep telefonlar yagdı dogmadımı daha diye ben bunalıma girdim ve hep karnımı bastırıyodum dogsun dıye yanlış bı hareket ama insan o an bunu düşünemiyo daha sonra haziranın 4 gecesi ufak agrım olmaya başladı ama gecti sabah 9 da kalktım dogum işaretim gelmişti sevinçle hazırlandık doktora gittik ve doktor gece 24:00 da dogumu yapıcagımı söyledi eşim asker oldugu için ben hemen yattım hastaneye ve bana hemşireler suni sancı yoluyla saat20:25'dogum yaptırdılar ve kızımı kucagıma almıştım sonunda o gün yeniden dunyaya geldim sanki.ve aradan seneler geçti kızım 2,5yaşındayken ikinci kızıma hamile kaldım hiç unutmam ramazan ayıydı ve varlıgını bılmedıgım içinde oruçtutuyodum öyle böyle derken aylar geçti yine son doktor konturolune gıttım hazıran sonu dedıler bende bıraz çok atak bırıyımdır hiç yerımde duramam eeee malum yaz ayıda dugun cok o dugun senın bu dugun benim gezerken haziranın 20 si akşamı ufak ufak başladı sabah 6,30 da iyice belli etti kendini neyse öğlene kadar bekledim ve öglen gııttım hastaneye sonra benımle bırlıkte bir bayan daha vardı dogum hanede ve onu bebegi anne karnındaki kordona dolaşmış hastanede bir dogum masası var  onu aldılar masaya bende onu gorunce dayanamadım başladı sancılar sıklasmaya bi ona koşuyolar bi bana neyse ikimizde dogumumuzu gercekleştirdik ancak ben normal yatakta dogurdugum için son denilen et parcası kolay cıkmadı ve dogumdan daha zor bi an başladı benim için korkmaya başladım henüz çocugumu görmemiştim bile hemşirelerin biri gidiyo biri geliyo aralarında konuşuyolar kimse bana birşey söylemiyo bende çocugum getırın dıye bagırıyorum sonra doktoru çagırdılar 5 dakıka daha çıkmazsa sezaryana alın dediler ben itiraz ettim normal dogum yapmışım sezaryana girmem diye doktorda o zaman zehirlenmek üzeresin dedi korktum tamam dedim o arada öteki hastanın işi bitti diye haber vermeye gelen hemşire sizi dogum masasına alırsak sezaryana gerek kalmaz orada agırlık asagı kalıyo düşer dediler ve beni apar topar göturduler ve sonunda son denilen et parcasını çıkardılar ama bide bana sorun yarı ömrüm gitti sonunda dikme işleminden sonra çocuguma kavuştum ve bütün acılarımı unuttum allahım bize öyle bir duygu veriyoki o an ne acı hissedebiliyosunuz nede nefret daha sonra ablamızda geldi ve kardeşiyle tanıştı şuan çok kıskanıyo ama büyüdüklerınde iyi bir abla kardeş olcaklarını umuyorum ve elimden geleni yapmaya gayret gösteriyorum  işte kızlarımın dogum hikayeleri bundan ibaret başınızı agrıttım kusura bakmayın bende baylaşmak istedim iyi günler                       tuğçe gönül:05.06.2003       tuğçe gözde:21.06.2006