merhabalar ismim ilknur ama ismimin ne olduğu önemli değil, benim olduğu halde en çok başkalarının kullandığı şey nasıl olsa

Ben kim miyim?
Komedyen değilim ama,gülebilecek birsürü nedenim ve güldürebilecek arkadaşlarım var...
Bozuk para değilim ama,harcanmış zamanlarım var...
Dilsiz değilim ama,bazen suskunluklarım var...
Boş konuşmam ama,güçlü cümlelerim var...
Megaloman değilim ama,BÜYÜLEYİCİ bir BEN var...
Artist hiç değilim ama, "MUHTEŞEM OLMAK" kanımda var ...
biraz eksiği, çokça fazlası olsada bu cümleler beni anlatıyordu diyebilirim... ama bugünlerde bir sorunum var...

öss den yeni çıktım,oyun bitti yani... anadolu lisesi mezunuyum... EA da çok iyiyken ailemin diretmesi ile sayısal seçtim... çok zorlandım... fena değil sınavım ama iyi de değil say 2 im 330 larda gelecek... ailem her zaman abim gibi inşaat mühendisi olup, aile şirketinde müdire olmamı istiyorlar... ama ben fizikten nefret ediyorum... alan seçimi yapmadan önceki konularında gene iyiydim ama sonradan gerçek fizikle yüzleştim ve kabul yenildim... belki tıpı kazanırım diyordum ama kimyayı biyolojiyi fullemem fizik yapmadıktan sonra boşa gitti gibi... şimdi ailemin baskısına karşı çıkıp ben okul öncesi öğretmenliği yazmak istiyorum... bir ihtimal hacettepe... ama belki yarımcacık bir puanla kaçabilir ama ankara üniversitesi olur... mesele kazanıp kazanmamak değil...
ama sorun şu ki, bugüne kadar aileme karşı çıkmamak adına sayısal dediler kabul ettim, anadolu lisesi dediler, öğretmen lisesine izin vermediler birşey demedim... ama hep mutsuz oldum... ben mutsuz olunca onlarda pek mutlu olmadı belki... aslında ben yazmaya yazcam okul öncesi öğretmenliğini... şöyle bir derslerine baktım, bana hobi gibi gelecek... psikolojiye ve çocuklara ilgim var... ama teori kısmı ile işin pratik kısmı bir değil... 4 yaşında bir kardeşim var, bazen çıldırtıyor beni... onun gibi 20 çocuk daha... aslında başederim, ama bir ömür gücüm yeter mi ki... sonra teyzem anaokulu öğretmeni... çok sık görmediğim ve aram iyi olmadığı için ona şuan tanışamayacağım... zira o bu meslekten nefret ediyor... para için yapıyor... velileriyle de çocuklarlada hep sorun... tam olarak beni onu tanımadığım için o neye dayanarak seçti bilmiyorum yani belki önceden de sevmiyordu çocukları... ama annemler bana şimdi hep onu örnek gösteriyor... onun gibi olacaksın bıkacaksın, mühendis ol bir imzan yeter diye... ben mi okuyacağım siz mi diye birkaç direniş yaptım istemeden de olsa kırdım onları biliyorum ama bu benim hayatım... şimdi sizden isteğim; bu kocaman merhabanın arasına kondurduğum iki üç soru ile belkide yanlış yere açtım konumu... ama dediğim gibi benim için çok önemli yorumlarınız... mesleğinizle ilgili neler söyleyeceksiniz... bıkılıyor mu zaman geçince... çok önemli değil ama işin duygusal yani parasal kısımlarınada değinebilirsiniz... iş bulamayacağımı düşünmüyorum, Ankara gibi bir şehirde, geleceğin tüm anne adayları çalışırken hemen hemen ve en önemlisi okul öncesi eğitimin önemi anlaşılmaya başlanmışken bir yerde iş bulurum... ama ilerde bıkılır mı, çok mu zor tahammül etmek çocuklara... ki gelen her kuşak bir öncekinden daha afacan daha bilmiş... hayır neden bu kadar çok irdeliyorum... başka bir meslek olsa bu kadar düşünmem ama bu meslek çok kutsal... daha okul yoluna ilk adımını atan bu minikleri eğer sevmeden yaparsam işimi okuldan soğuturum... yani bu çok büyük bir sorumluluk... onlar boş birer levha ve geleceğin cevheri... zarar vermekten korkuyorum onlara... bolur ihtiyacım var yorumlarınıza...

eğer ki bu seçimimin doğru olduğuna inanırsam arkadaşlarıma aileme karşı inatla savunup, gönül rahatlığıyhla yazacağım... sevgilerimle... iyi paylaşımlar hepinize...