YILLAR ÖNCE STANFORD HASTANESİNDE GÖNÜLLÜ OLARAK ÇALIŞTIĞIM ZAMAN ÇOK CİDDİ VE AZ RASTLANAN BİR HASTALIĞA YAKALANMIŞ LİZA ADINDA BİR KIZ TANIDIM İYLEŞMESİ İÇİN TEK BİR YOL VARDI KENDİSİNE BEŞ YAŞINDAKİ KARDEŞİNDEN KAN NAKLİ YAPILMASI GEREKİYORDU ERKEK KARDEŞİ AYNI HASTALIĞIN ÜSTESİNDEN GELMİŞTİ VE VÜCUDUNDA HASTALIĞI YENEBİLECEK ANTİKORLAR OLUŞMUŞTU DOKTOR BU DURUMU LİZANIN ERKEK KARDEŞİNE AÇIKLADI VE ONA ABLASINA KAN VERMEYİ İSTEYİP İSTEMEDİĞİNİ SORDU KÜÇÜK ÇOCUK BİR AN TEREDDÜT ETTİ VE DERİN BİR NEFES ALDIKTAN SONRA EVET EĞER LİZA KURTULACAKSA VERİRİM DEDİ KAN NAKLİ YAPILIRKEN KÜÇÜK ÇOCUK ABLASININ YANINDAKİ YATAKTA YATIYOR VE ABLASININ YANAKLARINA RENK GELDİKÇE BİZİMLE BİRLİKTE GÜLÜMSÜYORDU SONRA BENZİ SARARDI VE YÜZÜNDEKİ GÜLÜMSEME KAYBOLDU BAŞINI KALDIRIP DOKTORA BAKTIKTAN SONRA TİTREYEN BİR SESLE HEMEN Mİ ÖLECEĞİM DİYE SORDU SONRADAN ANLADIK Kİ YAŞI ÇOK KÜÇÜK OLDUĞU İÇİN DOKTORUN SÖZLERİNİ YANLIŞ ANALAMŞ VE KANININ TÜMÜNÜ ABLASINA VERMESİ GEREKTİĞİNİ DÜŞÜNÜP ONU KABUL ETMİŞTİ (DAN MİLLMAN)