Bir Eylül Sabahı
Bu gün serin eylül sabahlarından birini daha yaşıyor Ankara... Sabahın erken saatlerinde uyanan yalnız ben değilim. Bu gün okullar açılıyor. Ben her yıl okulların açıldığı günü büyük bir heyecanla bekler ve heyecanla geçiririm. Ama bu gün bir kat daha heyecanlıyım. Çünkü oğlum okula başlıyor. Onun heyecanı benimkine eklenince evde bir telaş yumağı oluşuyor. Onu giydirirken, saçını tararken, kahvaltısını hazırlarken bir hüzün bir sevinç karışık duygular yaşıyorum. Onunla birlikte ben de okula başlıyorum sanki. O benim hayallerim, ümitlerim, beklentilerim, kısacası geleceğim...
Onu okula götürürken de benimle aynı kaderi paylaşan anaları düşünüyorum. Kim bilir neler hissettiler, hangi gözyaşlarını saklamak için kuytu odalara saklandılar. Hangi dualarla, sevgilerle çocuklarını uça ese yolcu ettiler. Ta çocuğun dünyaya gelmesi ile başlayan büyük bir serüven bu. Sabahlara kadar uykusuz geçen geceler, hasta olan çocuklar için üzülen kendini parçalayan anneler... İlk gülüşü, ilk kelimesi, ilk adımı, ilk okulu ve ilk öğretmeni derken büyüyen bir hayat. Hayatın merkezinde olan çocuk bugün okulda hayatın gerçeklerini öğrenmek için diz çöküyor. Onunla birlikte anneler de... Şair ne güzel söylemiş:
''Analar bilirim
Yaslandın mı çınar gibi,
Sığındın mı liman gibi...''
Evet Anadolu'nun toprağından mıdır bilmem. Burada analar da bir başka fedakar. Zaten her anında emek emek büyüyen çocuk, annenin kaneviçe gibi dokuması ile bir kıvama gelir. Ana şefkati o çocuğa mutlulukların doruğunu yaşatır. Ama analar bu arada hangi sözlerini yutmuş, hangi gözyaşlarını dökmemek için dudaklarını ısırmıştır, bilinmez. Çocuk tül perdenin ardında yolunu bekleyen, okulda arkadaşları ile oynarken kendini izleyen ananın farkında değildir. Farkında değildir , ta ki kendisi de anne oluncaya kadar...
Yasemin Babatan
Özel Keçiören Samanyolu Lisesi
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
Bu gün serin eylül sabahlarından birini daha yaşıyor Ankara... Sabahın erken saatlerinde uyanan yalnız ben değilim. Bu gün okullar açılıyor. Ben her yıl okulların açıldığı günü büyük bir heyecanla bekler ve heyecanla geçiririm. Ama bu gün bir kat daha heyecanlıyım. Çünkü oğlum okula başlıyor. Onun heyecanı benimkine eklenince evde bir telaş yumağı oluşuyor. Onu giydirirken, saçını tararken, kahvaltısını hazırlarken bir hüzün bir sevinç karışık duygular yaşıyorum. Onunla birlikte ben de okula başlıyorum sanki. O benim hayallerim, ümitlerim, beklentilerim, kısacası geleceğim...
Onu okula götürürken de benimle aynı kaderi paylaşan anaları düşünüyorum. Kim bilir neler hissettiler, hangi gözyaşlarını saklamak için kuytu odalara saklandılar. Hangi dualarla, sevgilerle çocuklarını uça ese yolcu ettiler. Ta çocuğun dünyaya gelmesi ile başlayan büyük bir serüven bu. Sabahlara kadar uykusuz geçen geceler, hasta olan çocuklar için üzülen kendini parçalayan anneler... İlk gülüşü, ilk kelimesi, ilk adımı, ilk okulu ve ilk öğretmeni derken büyüyen bir hayat. Hayatın merkezinde olan çocuk bugün okulda hayatın gerçeklerini öğrenmek için diz çöküyor. Onunla birlikte anneler de... Şair ne güzel söylemiş:
''Analar bilirim
Yaslandın mı çınar gibi,
Sığındın mı liman gibi...''
Evet Anadolu'nun toprağından mıdır bilmem. Burada analar da bir başka fedakar. Zaten her anında emek emek büyüyen çocuk, annenin kaneviçe gibi dokuması ile bir kıvama gelir. Ana şefkati o çocuğa mutlulukların doruğunu yaşatır. Ama analar bu arada hangi sözlerini yutmuş, hangi gözyaşlarını dökmemek için dudaklarını ısırmıştır, bilinmez. Çocuk tül perdenin ardında yolunu bekleyen, okulda arkadaşları ile oynarken kendini izleyen ananın farkında değildir. Farkında değildir , ta ki kendisi de anne oluncaya kadar...
Yasemin Babatan
Özel Keçiören Samanyolu Lisesi
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
