Hocam elimde bu hikaye var umarım işinize yarar.
Başka örneklerde bakıcam.

Yaramaz Trafik Lambası (Hikaye)

O gün hava çok güzeldi.Menekşe sokağındaki trafik lambasının canı çok sıkılıyordu.Her gün aynı şeyleri yaptığını ve kimsenin onu fark etmediğini düşünüyordu.Bir oyun oynayacaktı.Kırmızı yanması gereken lambayı yeşil ,yeşil yanması gereken lambayı sarı,sarı yanması gereken lambayı da kırmızı yakmaya karar verdi.Oyuna daha yeni başlamıştı ki,ortalık birden çok karıştı.Yaramaz trafik lambası meraklı gözlerle etrafına bakıyor ve neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Trafik lambası şaşkındı.Bu kadar olaya neden olabileceğini hiç düşünmemişti. Olay yerine hemen trafik polisleri geldi.O sırada üzgün duran trafik lambasını gördüler. Trafik polisi lambaya''Yaptıklarını görüyormusun?''diye kızdı.Trafik lambası ne diyeceğini bilmiyordu.''Bukadar önemli iş yaptığımın farkında değildim.Hergün aynı şeyleri yapıyorum.Kırmızı lambayı yakıyorum duruyorlar.Sarıyı yakıyorum bekliyorlar.yeşili yakıyorum geçiyorlar.Onlar da aynı şeyleri yapmaktan sıkılmışlardır,belki oyun oynamak isterler diye düşündüm.''dedi.Trafik polisi: Sen bir trafik lambasısın.Bu yüzden kurallara uyup ,görevlerini yerine getirmelisin.Eğer görevini yapmazsan trafik karışır .''dedi.

Trafik lambası çok üzgündü.Yaptı hatanın farkına varmıştı.Herkesten özür diledi.Görevinin ne kadar önemli olduğunu anladı.

Trafik polisi anlattı
Çok dikkatli olmalı
Sokakta arabada
Kurallara uymalı

Kırmızı yanarsa geçme
Sarı yanınca bekle
Yeşil yandı bak işte
Geç haydi sıra sende.
"alıntı"

Trafik Haftası İle İlgili Hikaye (1-7 Mayıs)

KAZAYA UĞRAYAN KIZ

Polianna, (Polyanna) herkesin sevgisini kazanan bir kızdır. Bu sevimli çocuk, bir gün kazaya uğradı.

Kaza, ekim ayının son günü oldu. Polianna okuldan acele acele eve dönerken karşıdan gelen bir otomobilin önünden karşı kaldırıma geçmek istemişti.

İşte bundan sonra olanları hiç kimse öğrenemedi. Kazanın nasıl olduğunu kimse bilmiyordu. Suçlu da meydanda yoktu. Yalnız Polianna o çok sevdiği odaya, o gün saat beşte, baygın, ayakları tutmaz bir halde, kucakta getirilmişti.

Ertesi gün de, daha ertesi gün de Polianna okula gidemedi. Zaman zaman aklı başına gelirse birkaç soru soruyordu ama daha bir şeyin farkında değildi. Sorularına verilen karşılıklardan da bir şey anlamıyordu.

Böylece tam bir hafta çevresinde olup bitenlerden habersiz, yatağında kıpırdamadan yattı. İlk haftanın sonunda ateşi düştü, vücudundaki ağrılar azaldı, aklı da başına geldi. İşte o zaman Polianna'ya olup bitenleri ta başından başlayıp anlatmak gerekti.

Polianna hikayeyi dinledikten sonra derin bir soluk aldı.

— Demek ki sadece yaralanmışım, dedi. Öyleyse hasta sayılmam. buna çok sevindim.

Teyzesi küçük kızın yatağının kenarında oturuyordu.

— Sevindin mi? diye sordu.

— Evet, yaşadığım sürece yatağından çıkamayan bir hasta olmaktansa, bacağımın kırılmasına seviniyorum. Biliyor musunuz, bacak kırıkları insanı ömrü boyunca yatakta zorlayan hastalıklara benzemiyor. Kırık bacaklar iyileşiyor.

Polianna gözlerini tavana dikmiş, durmadan konuşuyordu.

— Çiçek hastalığına yakalanmadığıma da seviniyorum. Çiçek bozuğu çilden de kötüdür, iyi ki boğmaca da olmamışım. Bir kere olmuştum, biliyorum. Çok kötü hastalıktır. Hele kızıl, kızamık olmadığıma da daha çok seviniyorum. Çünkü bu hastalıklar başkalarına da geçer. Öyle olsaydı yanımda oturmanıza izin vermezlerdi.

Teyzesi:

— Seni sevindirecek ne kadar da çok şey varmış, dedi. Polianna tatlı tatlı güldü.

— Evet seviniyorum ya dedi. Daha size açıklamadığım pek çok şey beni sevindiriyor.

E. PORTER
Çeviren : Azize BERGİN (Polyanna)
Alıntıdır.