SİZ HİÇ…

Siz yüreğinizin en ince damarlarını bile çatlatırcasına sızlatan bir acıyı yaşadınız mı hiç?
Toprağın bağrına bastığı sevdiklerinizi sever gibi toprağı sevdiniz mi?
Okşadınız mı üzerinde biten otları, çiçekleri ; toprakta yatan bir tanenizin saçlarını okşar gibi?
Ne kadar gerçek olsa da o kadar yalan geldi mi yaşadıklarınız? Gözünüzle
gördüğünüz halde onun toprağa verilişini, bir yerlerden çıkıp gelecekmiş gibi beklediniz mi?
Boynu bükük kaldınız mı bayram sabahlarında? Küstünüz mü geldiği için bayramlara?
Donuklaşan bakışlarınıza gizlediniz mi anlatmak istediklerinizi? Göz pınarlarınızdan yaşlar yerine acılar akıttınız mı?
Siz hiç…Siz hiç yüce bir dağın tepesinden, kayalara çarpa çarpa düştünüz mü bir uçuruma?
Ben bunların hepsini yaşadım; çünkü öğretmen maaşıyla sekiz çocuk yetiştiren babamı kaybettim.
Onu toprağa verişimizin üzerinden bir yıl geçti.Acısı içimde o kadar çok ki…