yeni devralınmış bir anaokulunda 6 ay kadar çalıştım.müdürümüz de yeni mezun,o.ö.öğretmeni idi.başta şunu söylemeliyim,bu işi yapabilmek için çelikten yapılmış bir sinir ve sabır gücünüz,bir de ayakta kalmak için epey yüklü paranız olması gerekiyor.benim okulum devrettiği için,eski patronlar neredeyse bütün çocukları da yeni okula götürdüler,ikna ederek.müdürüm öğrenci bulamadı,reklam yaptı tutmadı,tanımadığı bir muhitte açmanın bedeli biraz ağır oldu.kara geçemediği gibi uzun süre cepten yedi,borçlandı.maaşlarımızı 2 ay alamadık.yanımızdaki okullar 600 tlye öğrenci alırken,bizimki 250ye almaya başladı.okul artık okulluktan çıkıp,yalnızca kar amacı güden ve kendini kurtarmaya çalışan bir ticarethaneye dönüştü.böyle olunca seviye düştü.okul rehabilitasyon merkezi haline geldi.ben 6 ay dayanabildim.bu benim özeldeki ilk ve son işim oldu diyebilirim.eski patronuma gelince,3 yılın sonunda kendini toparlamış.şimdi birçok öğrencisi varmış.ben bu işin içinde, görmüş geçirmiş biri olarak söylüyorum arkadaşım.ilk olarak tanıdığın,hatta mümkünse kendi semtinden bir okul bul.tanımadığın bir yerde çevren olmadığı için çok zor.daha sonra cebinde mutlaka iyi para olması lazım,önünü görene kadar cepten yiyebilirsin.devralmak da iyi ama mümkünse kendin aç,devraldıysan adını değiştir.eğer ben bu işi gerçekten yaparım diyor ve kendine güveniyorsan gir,çünkü velilerle uğraşmak çok zor.ayrıca meble ilgili de pekçok prosedür var.bunları yazdım ama asla moralini bozmak istemem.tam tersi neyle karşılaşacağını bilmeni istedim.kolay gelsin,allah gönlüne göre versin inşallah.istemek başarmanın yarısıdır..