Arkadaşlar,merhaba...şu an o kadar üzgünüm ki,ne diyeceğimi,ne yazacağımı bilemiyorum...ama paylaşmanın,bana iyi geleceğini bildiğim için,oturdum b.sayarın başına,açtım forumu ve yazıyorum. bu sabah okula giderken,öğrencilerimden birinin vefat haberini aldım.o an ne hissedeceğimi bilemedim,dünya başıma yıkıldı sanki.zaten 10 gündür hastanede yatıyordu kansızlıktan dolayı,hiçbir zaman çok sağlıklı bir çocuk değildi ama bunu hiç beklemiyorduk tabii...meğer kalbinde büyüme varmış,5 kez kriz geçirmiş ve küçük kalbi dayanamamış beşincisine...........cenazesine de gittim,evine de gittim bugün.hayatımda ilk kez bir tabuta dokundum ve kalbimin acıdığını hissettim. HAYATTA HİÇBİRŞEYİ ERTELEMEMEK GEREKİYORMUŞ MEĞER..... eğer pazartesi de okula gelmezse,hastaneye ziyaretine gidicektim,bu hafta yoğunum diye erteliyordum.ama ecel işte,tabutuna dokunmak nasip oldu.o an kendimden nefret ettim,neden erteledim diye,belki de beni beklemişti....ama ben gitmedim ! hayat böyle işte,ölüm yanıbaşımızda ama bunu unutarak yaşıyoruz. EN BÜYÜK TESELLİM,GÜNAHSIZ,TERTEMİZ OLARAK GİTTİ VE ANNE BABASINA ŞEFAAT EDECEK İNŞALLAH...NUR İÇİNDE YAT MEHMET.....