gelen nedir ki elimden,
nedir tüm yapabileceğim;
tutunmak adına hayata?...
nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa,
nasıl düz olur iniş çıkışlar?...
deme...
deme işte böyle,
vardır, vardır bir neden;
belki de daha fazlası,
kapıyı açman yeterli olmaz mı,
açmaya çalışman hiç olmazsa;
çıkmazlarda kalma,
çıkış vardır,
vardır iştedeğiştirmek gerekiyorsa birşeyleri,
bu gücü kendinde bulabilmeli insan;
elinden birinin tutmasını beklemeyip,
kendi elinden tutmalı...
susup, ezilmemeli belki,
belki de yaşamayı seçmeli,
- bu tekrarı olmayan sahnede-
senaryoyu kendi yazabilmeli,
en azından eklemeler yapabilmeli...
beyninden- kalbinden söküp atabilmeli,
gerçekte önem vermemesi gereken,
boşuna üzüldüğü ne varsa işte...
........
çıkmalı yola,
hayata koyulmalı,
yeni baştan çizmeli rotayı,
ya da öylesine işte...
Herkes ne düşünüyor ne yaptık yapmadık gibi küçük zaman kırıntıları yerine ben yaptım içim rahat demek yeterli oluyor...
Evet belki çoğunluk önemli sizin oraları bilmem ama benim bulunduğum çevrede tam anlamıyla uygulandı...Sesimizin değil ama yaptığımız eylemin ffarkedilip yarar sağlayacağına yürekten katılıyorum...Ben yaptım o yüzden bazen susmakla çok şey anlatılır sanırım ve ben şimdi SUSUYORUM...(Yaptıklarım ve yapacaklarım ortada)
Duyarlı olan herkese yürekten teşekkürler..Canınızı sıkmayın arkasdaşlar...Herşey için son değil bir başlangıç yapacalklarımız bununla sınırlı olmamalı....YOLA DEVAM AYDINLIK YARINLAR İÇİN....