iyi ki anaokulu öğretmeniiyim...işimi çok seviyorum..yine dünyaya gelsem yine aynı mesleği seçerdim...çocuklar tek kelime ile benim dünyam benim ruhum...zaten ruhunda ve yüreğinde çocuk sevgiisi olmayanlar bu işi yapamazlar ve iyiki de anaokulu öğretmeni değilim derler...bu iş sabır sevgi ve özveri işi...yorucu,yıpratıcı özelliği olsa da bir çocuğun içten tebessümü beni öpmek için koşarak boynuma atlaması dünyanın en güzel duygularından biri...
tebrikler vallahi hocam.baysaltayfun; Ben gözümü okul öncesi branşı ile açtım. Diyebilirim. Çünkü bu aşk bende ilkokula giderken başladı. Stajyerliğim sırasında çevremde emekliliği gelen öğretmenler vardı. Bu mesleğin gençlere göre olduğunu düşünürdüm. Bu yaşlara yakıştıramaz, emekli olsunlar diye düşünürdüm. MEM de 25. yılımı çalışıyorum. Çevremdeki meslektaşlarımdan daha çok enerji dolu olduğumu görüyorum. Şu yıllarımda ise; ilk öğretmenliğe başladığım yıllarda ne kadar tecrübesiz olduğumu düşünüyorum. Çocukların hangi hastalığı olduğunu DR' dan önce ben teşhis edebiliyorum. Velilerimin İlgilerini, ihtiyaçlarını tahmin edebiliyorum.
baysaltayfun; Ben gözümü okul öncesi branşı ile açtım. Diyebilirim. Çünkü bu aşk bende ilkokula giderken başladı. Stajyerliğim sırasında çevremde emekliliği gelen öğretmenler vardı. Bu mesleğin gençlere göre olduğunu düşünürdüm. Bu yaşlara yakıştıramaz, emekli olsunlar diye düşünürdüm. MEM de 25. yılımı çalışıyorum. Çevremdeki meslektaşlarımdan daha çok enerji dolu olduğumu görüyorum. Şu yıllarımda ise; ilk öğretmenliğe başladığım yıllarda ne kadar tecrübesiz olduğumu düşünüyorum. Çocukların hangi hastalığı olduğunu DR' dan önce ben teşhis edebiliyorum. Velilerimin İlgilerini, ihtiyaçlarını tahmin edebiliyorum.