bitlis manileri

Bu dağın karı menem Bitlis’in etrafı dağlar
Gün vursa erimenem İçinde gülden bağlar

Yedi yıl yerde kalem Fazla mektup yazardım

Civanem çürümenem yarim gariptir ağlar



Bulak başı poturak Kar yağar lapa lapa

At minderi oturak Bizim evin damına

Bir sen söyle bir de men Kız seni alacağım

Bu sevdadan kurtulağ Ananın inadına



Şafaklar sökülende Avih’in yolu ince

Al elma dökülende Düşümde gördüm gece

Yarimi çağırasız Kuşlar kurbanız olem

Mezarım örtülende Yarimin hali ince



Ay paceden gitmiyor Bitlis çayı bir düman

Elim yare yetmiyor Ben bu dertten kurtulmam

Hafta bir mercimek Yarimi sular aldı

Boğazımdan gitmiyor Ölsem bile unutmam



Başında puşan kurban Bitlis çayı bulanık

Dudağan dişan kurban Ağlarım yanık yanık

Yalanız sana değil El alem gece uyur

Eşan yoldaşan kurban Ben her zaman uyanık



Belediye önü taştır Dama serdim hasırı

Kızların gözü yaştır Al koynuna yesiri

Arvatlar ağlamayın Kaynana ölür ise

Manto çarşaftan hoştur Ev olur arı sili