birinci anım staj zamanımda gecti
bir öğrencimin ayakkabılarını giymesi konusunda hep sıkıntı yaşıyordum çünkü bağcıklı ve dar ayakkabılardı "bu ayakkabıları giyme tek başına giyemiyorsun ben de giydiremiyorum" demiştim . ertesi gün geldi ve bana "öğretmenim çekirdek getirdim "dedi. "tamam tatlım sonra bahceye cıktığımızda arkadaşlarınla baylaşır birlikte yerir" dedim . öğrencim tekrar "öğretmenim yenmiyoki baylaşalım çekirdek diyorum " dedi sonra cantasından çıkardı ve cekecek olduğunu görünce başladım gülmeye . baktım çocuk çok ciddi bir şekilde bana bakmaya devam ediyor durumu toparlayıp yanlış anladığımı anlattım.
ama hala konu aklıma gekdikce gülümsüyorum ve staj zamanımdaki çocuklarımı çooo özlüyorum.

ikincisi yeni özel bi kurumda çalışmaya başlamıştım çocukları hiç tanımıyordum ve 3 -4 yaş grubuydu daha altı bezli coçuklarda vardı ve yardımcı apla hastalandığı için hastaneye gitmek zorunda kaldı. bende uyku zamanında kim bezli kim bezsiz bilmediğim için sırayla çocukları giydirdim kendi giyinebilen kendi giyindi ve son kalan çocuk yatağına yamıştı gel altına bakayım bezin temizmi dedim çocuk kaşlarını kaldırdı . gel tatlım bezine bakayım yine yat dedim yok dedi kaşlarını kaldırdı . bende yeni olduğum için cekindiğini sandım ben yatağına gitdim yatmadan önce bakalım sonra pişik olursun acır dedim cevap kızgın , öfkeli çarşafını açtı

"öğretmenim yok diyorum sana benim bezim yokki "