sanat
Çocuklara gece gündüz ile ilgili hazırlanan kartlar dağıtılır. Güneş içte ay ve yıldız dışarıda kalacak şekilde katlarlar. Güneşi boyarlar, yıldızı alüminyum folyo ve ayıda pamukla kaplarlar. İkinci bir çalışma olarak çocuklarla büyük bir çalışma yapılır.çocuklardan ellerini sarı kartona koyarak çizmeleri ve kesmeleri istenir. Daha önceden hazırlanan Güneş’e çocuklar kestikleri elleri yapıştırırlar. Hazırlanan güneş panoya asılır.
oyun
Günün sabah, öğle, akşam ve gece hallerinin bulunduğu dört resim çocuklara gösterilir ve bu resimler hakkında çocuklarla sohbet edilir. Günün hangi saatlerinde neler söylendiği söylenir. Daha sonra çocuklar daire oluşturur ve öğretmen hangi resmi havaya kaldırdıysa o anda çocuklar günaydın, iyi günler vs. söylüyor ve kavramlar bu şekilde oyunlaştırılıyor.
Türkçe dil
PARMAKOYUNU
Gökyüzü
İşte gece gökyüzü ( ellerle daire yapılır )
Kocaman, parlak bir Ay ( başparmak gösterilir )
Yanında yıldızlar ( ellerin parmakları oynatılır )
Işıl ışıl parlıyor
Sence başka neler var?(soru sorma hareketi yapılır. Çocuklardan yanıt beklenir.)
TEKERLEME
Güneş
Açıl perde açıl perde
Saklanır mı? Güneş nerde?
Bizi galiba unutmuş
Hayır, onu bulut yutmuş.
BİLMECELER
Mavi atlas, iğne batmaz makas kesmez, terzi biçmez( Gökyüzü ) Ay varken açılır, gün varken kaçarlar ( YILDIZLAR)
Hem ısıtırım hem yakarım, tüm canlılara bakarım (GÜNEŞ)
Gökte açık pencere, kalaylı bir tencere (AY)
HİKAYE
UYKUCU AY
Güneş bütün uzayın kralıydı. Bütün yıldızlar ve gezegenler onu çok severlerdi. Güneşi sevdikleri içinde her zaman görevlerini yerine getirirlerdi. Güneşten aldıkları ışıkları Dünya’ya ulaştırırlardı. Güneş de her zaman onlara güler yüzlü davranırdı.
Ay dışında herkes görevini yapıyordu. Ay’ın görevini yapmaması Güneş‘in canını sıkıyordu. Ay vaktinde uyanamıyor, tembellik ediyordu. Bazı geceler sabaha kadar Dünya karanlıklar içinde kalıyordu. Bu durum çocukları çok üzüyordu.
Yine bir gece Ay geç uyandı. Canı hiç ışık saçmak istemiyordu. Tembel tembel yatağından kalktı, hazırlandı, dışarı çıktı. İsteksiz bir şekilde koca bulutları geçti. Kendisini çok yorgun hissediyordu. Bulutlar saklambaç oynuyorlardı.
Kıvrımlı Bulut, Ay’a :
- Sen de bizimle oynar mısın? Diye sordu.
Ay uykulu uykulu “olur!” dedi.
Bulutlardan biri gözlerini kapatıp saymaya başladı.
- “1,2,3,4,5,6,7,8,9,10 önüm- arkam, sağım-solum sobe, saklanmayan ebe!” dedi.
Ay kocaman bir bulutun arkasına saklandı, yorgun olduğundan oracıkta uyuya kaldı.
Bulutlar Ay’ı bulamadı, sabah oldu. Günlerce gökyüzü karanlıkta kaldı. Bir gün Güneş, Ay’ın günlerdir görünmediğini fark etti. Sağa sola Ay’ın kaybolduğu haberini verdi. Gökyüzünde herkes Ay’ı aramaya başladı. Kimse bulamadı. Kutup Yıldızı ümitsizce aramaya devam etti. Sonunda Ay’ı bir bulutun ardında uyurken buldu.
Kutup Yıldızı:
- Heey! Ay kardeş uyan. Kral Güneş günlerdir seni arıyor, dedi.
Ay yerinden sıçradı. Hemen üstünü başını düzeltti. İkisi beraber Kral Güneş’in yanına gittiler.
Kral Güneş onları güler yüzle karşıladı. “Her gece Dünya’yı aydınlatmanın zor bir iş olduğunu biliyorum.” diyerek söze başladı.
- Ama birinin bu işi yapması gerekiyor. Çocuklar her gece Ay’ın çıkmasını bekliyorlar. Ay çıkınca büyükler onlara masallar anlatıyor. Senin görevini daha iyi yapmanı istiyorum. Bunun için bazı geceler sana izin vereceğim. Bir daha görevini aksatmayacağına söz vermelisin, dedi.
Ay, çok utandı. Çok önemli olduğunu unutmuştu. Kral Güneş’in kendisine çok kızacağını sanmıştı. Ama o, kendisine iyi davranmıştı. Bir daha görevini aksatmamaya söz verdi. O günden sonra çocuklar, Ay’ı bazı geceler göremez oldular. Fakat görebildikleri gecelerde Ay’ın daha parlak olduğunu fark ettiler.
Çocuklara gece gündüz ile ilgili hazırlanan kartlar dağıtılır. Güneş içte ay ve yıldız dışarıda kalacak şekilde katlarlar. Güneşi boyarlar, yıldızı alüminyum folyo ve ayıda pamukla kaplarlar. İkinci bir çalışma olarak çocuklarla büyük bir çalışma yapılır.çocuklardan ellerini sarı kartona koyarak çizmeleri ve kesmeleri istenir. Daha önceden hazırlanan Güneş’e çocuklar kestikleri elleri yapıştırırlar. Hazırlanan güneş panoya asılır.
oyun
Günün sabah, öğle, akşam ve gece hallerinin bulunduğu dört resim çocuklara gösterilir ve bu resimler hakkında çocuklarla sohbet edilir. Günün hangi saatlerinde neler söylendiği söylenir. Daha sonra çocuklar daire oluşturur ve öğretmen hangi resmi havaya kaldırdıysa o anda çocuklar günaydın, iyi günler vs. söylüyor ve kavramlar bu şekilde oyunlaştırılıyor.
Türkçe dil
PARMAKOYUNU
Gökyüzü
İşte gece gökyüzü ( ellerle daire yapılır )
Kocaman, parlak bir Ay ( başparmak gösterilir )
Yanında yıldızlar ( ellerin parmakları oynatılır )
Işıl ışıl parlıyor
Sence başka neler var?(soru sorma hareketi yapılır. Çocuklardan yanıt beklenir.)
TEKERLEME
Güneş
Açıl perde açıl perde
Saklanır mı? Güneş nerde?
Bizi galiba unutmuş
Hayır, onu bulut yutmuş.
BİLMECELER
Mavi atlas, iğne batmaz makas kesmez, terzi biçmez( Gökyüzü ) Ay varken açılır, gün varken kaçarlar ( YILDIZLAR)
Hem ısıtırım hem yakarım, tüm canlılara bakarım (GÜNEŞ)
Gökte açık pencere, kalaylı bir tencere (AY)
HİKAYE
UYKUCU AY
Güneş bütün uzayın kralıydı. Bütün yıldızlar ve gezegenler onu çok severlerdi. Güneşi sevdikleri içinde her zaman görevlerini yerine getirirlerdi. Güneşten aldıkları ışıkları Dünya’ya ulaştırırlardı. Güneş de her zaman onlara güler yüzlü davranırdı.
Ay dışında herkes görevini yapıyordu. Ay’ın görevini yapmaması Güneş‘in canını sıkıyordu. Ay vaktinde uyanamıyor, tembellik ediyordu. Bazı geceler sabaha kadar Dünya karanlıklar içinde kalıyordu. Bu durum çocukları çok üzüyordu.
Yine bir gece Ay geç uyandı. Canı hiç ışık saçmak istemiyordu. Tembel tembel yatağından kalktı, hazırlandı, dışarı çıktı. İsteksiz bir şekilde koca bulutları geçti. Kendisini çok yorgun hissediyordu. Bulutlar saklambaç oynuyorlardı.
Kıvrımlı Bulut, Ay’a :
- Sen de bizimle oynar mısın? Diye sordu.
Ay uykulu uykulu “olur!” dedi.
Bulutlardan biri gözlerini kapatıp saymaya başladı.
- “1,2,3,4,5,6,7,8,9,10 önüm- arkam, sağım-solum sobe, saklanmayan ebe!” dedi.
Ay kocaman bir bulutun arkasına saklandı, yorgun olduğundan oracıkta uyuya kaldı.
Bulutlar Ay’ı bulamadı, sabah oldu. Günlerce gökyüzü karanlıkta kaldı. Bir gün Güneş, Ay’ın günlerdir görünmediğini fark etti. Sağa sola Ay’ın kaybolduğu haberini verdi. Gökyüzünde herkes Ay’ı aramaya başladı. Kimse bulamadı. Kutup Yıldızı ümitsizce aramaya devam etti. Sonunda Ay’ı bir bulutun ardında uyurken buldu.
Kutup Yıldızı:
- Heey! Ay kardeş uyan. Kral Güneş günlerdir seni arıyor, dedi.
Ay yerinden sıçradı. Hemen üstünü başını düzeltti. İkisi beraber Kral Güneş’in yanına gittiler.
Kral Güneş onları güler yüzle karşıladı. “Her gece Dünya’yı aydınlatmanın zor bir iş olduğunu biliyorum.” diyerek söze başladı.
- Ama birinin bu işi yapması gerekiyor. Çocuklar her gece Ay’ın çıkmasını bekliyorlar. Ay çıkınca büyükler onlara masallar anlatıyor. Senin görevini daha iyi yapmanı istiyorum. Bunun için bazı geceler sana izin vereceğim. Bir daha görevini aksatmayacağına söz vermelisin, dedi.
Ay, çok utandı. Çok önemli olduğunu unutmuştu. Kral Güneş’in kendisine çok kızacağını sanmıştı. Ama o, kendisine iyi davranmıştı. Bir daha görevini aksatmamaya söz verdi. O günden sonra çocuklar, Ay’ı bazı geceler göremez oldular. Fakat görebildikleri gecelerde Ay’ın daha parlak olduğunu fark ettiler.
