ÇOCUKLUK HEPİMİZİNDİR
“Ben hâlâ çocukluğumun içindeyim.”
( Asaf Halet Çelebi )
Şair çocukluğu, şiir beyazlığı, çocuk masumiyeti, baba babalığını bir şekilde korur. Sedefin inciyi, kozanın ipek böceğini koruduğu gibi. Kirlilik, bunların özündeki varlığı değiştirmez.
Çünkü çocukluk kirlenmemişliktir, saflıktır, saf bakıştır hayata. Çocukluk... Büyüdüğümüzde kocaman bir özlem olacak içimizde. Kimi zaman buğulu, kimi zaman neşeli bir geçmiştir çocukluk.
Çocukluk şiir.
Çocukluktan doğar şiir, hazla kıpırdar. Kozayı delerek uçan kelebeğin uçuşu gibi. Zaten şiir, çocukluğun uzun sürmesidir. Çocukluk sayesinde, geçmişin şiirini elimizde tutarız. Unutulmamış çocukluk, şiirin tükenmeyen madenidir. Şiir, orda sürüyor.
Çocukluğunuza mutlaka yakalanın. Gün giyin uzun uzun çocukluk kaderi için. Çocukluk öder. Yeter ki çocukluğun içinde olalım. Çocukluk başkadır. Çocukluğun göğü başkadır, göğü yıldızlarla dolu. Yıldızların hepsinde gelmiş geçmiş ve hâlâ yaşayan bütün çocukların çocuklukları vardır. Bunlar hepimizindir.Ele avuca sığmıyor çocukluğun köpüğü. Bilerek ya da bilmeden bu köpükten evleri yıldızlara üflüyoruz ebemkuşağı altında.
Çocukluk, Nasrettin Hoca’nın fıkralar içinden gülümseyen yüzüdür.
Beyaz zamanlardır çocukluk, Affan dede’den satın aldığımız. Başımızın döndüren çemberin mutluluğudur. Mutluluğun yırtık yerinden bakınca çocukluk görünüyor. Çocukluk, Ziya Osman Saba’nın nesi oluyor ki hep ordan bakıyor. Asaf Halet Çelebi hâlâ içinde dönüp duruyor. Zarifoğlu ordan gülümsüyor. Mustafa Ruhi Şirin orda yaşıyor. Gökhan Akçiçek ordan öpüyor çocukluk kaderini. Çocukluk, anne ve şiirden başka nedir ki!
Çocukluk barışık olmasıdır insanın kendi kendisiyle. Çocukluk yanımız iyi insandır. İyilik zamanıdır çocukluk.
Dünya üzerinden geçenlere Tanrının en güzel armağanıdır çocukluk.
Çocukluk bitmeyen rüyasıdır herkesin.
Sahip çıkın çocukluğunuza.
Sahip çıkmasanız da, o kimseyi ayırmaz. Çünkü çocukluk, hepimizindir. Eyvallah, çocukluğunuza!..
“Ben hâlâ çocukluğumun içindeyim.”
( Asaf Halet Çelebi )
Şair çocukluğu, şiir beyazlığı, çocuk masumiyeti, baba babalığını bir şekilde korur. Sedefin inciyi, kozanın ipek böceğini koruduğu gibi. Kirlilik, bunların özündeki varlığı değiştirmez.
Çünkü çocukluk kirlenmemişliktir, saflıktır, saf bakıştır hayata. Çocukluk... Büyüdüğümüzde kocaman bir özlem olacak içimizde. Kimi zaman buğulu, kimi zaman neşeli bir geçmiştir çocukluk.
Çocukluk şiir.
Çocukluktan doğar şiir, hazla kıpırdar. Kozayı delerek uçan kelebeğin uçuşu gibi. Zaten şiir, çocukluğun uzun sürmesidir. Çocukluk sayesinde, geçmişin şiirini elimizde tutarız. Unutulmamış çocukluk, şiirin tükenmeyen madenidir. Şiir, orda sürüyor.
Çocukluğunuza mutlaka yakalanın. Gün giyin uzun uzun çocukluk kaderi için. Çocukluk öder. Yeter ki çocukluğun içinde olalım. Çocukluk başkadır. Çocukluğun göğü başkadır, göğü yıldızlarla dolu. Yıldızların hepsinde gelmiş geçmiş ve hâlâ yaşayan bütün çocukların çocuklukları vardır. Bunlar hepimizindir.Ele avuca sığmıyor çocukluğun köpüğü. Bilerek ya da bilmeden bu köpükten evleri yıldızlara üflüyoruz ebemkuşağı altında.
Çocukluk, Nasrettin Hoca’nın fıkralar içinden gülümseyen yüzüdür.
Beyaz zamanlardır çocukluk, Affan dede’den satın aldığımız. Başımızın döndüren çemberin mutluluğudur. Mutluluğun yırtık yerinden bakınca çocukluk görünüyor. Çocukluk, Ziya Osman Saba’nın nesi oluyor ki hep ordan bakıyor. Asaf Halet Çelebi hâlâ içinde dönüp duruyor. Zarifoğlu ordan gülümsüyor. Mustafa Ruhi Şirin orda yaşıyor. Gökhan Akçiçek ordan öpüyor çocukluk kaderini. Çocukluk, anne ve şiirden başka nedir ki!
Çocukluk barışık olmasıdır insanın kendi kendisiyle. Çocukluk yanımız iyi insandır. İyilik zamanıdır çocukluk.
Dünya üzerinden geçenlere Tanrının en güzel armağanıdır çocukluk.
Çocukluk bitmeyen rüyasıdır herkesin.
Sahip çıkın çocukluğunuza.
Sahip çıkmasanız da, o kimseyi ayırmaz. Çünkü çocukluk, hepimizindir. Eyvallah, çocukluğunuza!..
