Çocuklarda Gecikmiş Konuşma
Konuşma çocuğun kendisi ve çevresi ile dengeli ilişki kurma ve sürdürmesine yarayan, geleneksel sesli sembollerin yer aldığı bedensel tepkiye dayanan bir iletişim sürecidir.
Çocuğun konuşması kendi yaşından beklenenden çok geri yada konuşma gelişimi açısından yavaş bir seyir gösteriyorsa o konuşma gecikmiş konuşmadır. Bir bakıma çocuğun bebeklik çağında geçirmesi gereken konuşma gelişim aşamalarından birinde duraklayıp kalma yada aşamalardan birine geri dönüş yapma halidir.
Bu tip çocuklarda hiç konuşamamaktan birkaç kelimeye kadar söylemeye kadar çeşitli belirtiler görülebilir. Kelime dağarcıkları sınırlıdır. Cümle kurmada güçlük çekerler. İsteklerini anlatmak için jest,mimik ya da işaret kullanırlar. Bazen de istek ve duygularını hareketlerle anlatmaya çalışırlar. Çevrelerindeki konuşmalara pek ilgi göstermezler. Durmadan anlamsız sesler çıkarırlar.Bazıları topluluktan kaçar ve kendi başlarına oynamayı seçerler. Duvarlara vücutlarını sürtmek, bir başkasının elini tutmak veya sıkmak gibi hallerin yanı sıra daha çabuk ağlama, bağırma, oyuncaklarını atma, fırlatma gibi hırçınlıklar görülebilir .
Zeka geriliği, uzun süren hastalıklar,işitme kaybı gibi fiziksel rahatsızlıkların yanı sıra psikolojik nedenlerde geciken konuşmanın sebeplerinden olabilir. Özellikle duygusal çatışmalar ve boşluklar çocukta etkili olabilir. Sevgi ve şefkat gereksinimlerinin doyurulmayışı kardeş kıskançlığı ve şoklar duygusal çatışmaya yol açabilir. Aile içerisindeki düzensizlik ve aile yaşamındaki büyük değişiklikler bazen konuşmayı geciktirebilir hatta geriletebilir.
Fiziksel bir sorun temelli olmayan ve gecikmiş konuşması tespit edilen çocuklarda bu sorunu aşabilmek için öncelikle çocukta konuşma ihtiyacı yaratmak ve çocuğu konuşmaya güdülemek gerekir. Konuşarak çocuğu isteklendirme, örnek olma ve işaretlerle yada çeşitli seslerle ifade etmek istediği sözcükleri sürekli söyleyerek ve ona söyleterek motive etme ve kelime kullanmada çocuğu tembelliğe alıştırmama uygulanabilecek yöntemlerdendir.
Özellikle 3-6 yaş arasındaki dönemde yani çocuğun oyun çağında görülen geciken konuşmanın en hızlı giderilebileceği yol çocuğun kendi yaş grupları içerisinde ve oyunla onlarla birlikte olabileceği, hem kendisinin konuşma ihtiyacı duyacağı hemde yeni kelimeler öğrenebileceği ortamlarda bulunmasıdır..
Münevver AYDOĞMUŞ
Konuşma çocuğun kendisi ve çevresi ile dengeli ilişki kurma ve sürdürmesine yarayan, geleneksel sesli sembollerin yer aldığı bedensel tepkiye dayanan bir iletişim sürecidir.
Çocuğun konuşması kendi yaşından beklenenden çok geri yada konuşma gelişimi açısından yavaş bir seyir gösteriyorsa o konuşma gecikmiş konuşmadır. Bir bakıma çocuğun bebeklik çağında geçirmesi gereken konuşma gelişim aşamalarından birinde duraklayıp kalma yada aşamalardan birine geri dönüş yapma halidir.
Bu tip çocuklarda hiç konuşamamaktan birkaç kelimeye kadar söylemeye kadar çeşitli belirtiler görülebilir. Kelime dağarcıkları sınırlıdır. Cümle kurmada güçlük çekerler. İsteklerini anlatmak için jest,mimik ya da işaret kullanırlar. Bazen de istek ve duygularını hareketlerle anlatmaya çalışırlar. Çevrelerindeki konuşmalara pek ilgi göstermezler. Durmadan anlamsız sesler çıkarırlar.Bazıları topluluktan kaçar ve kendi başlarına oynamayı seçerler. Duvarlara vücutlarını sürtmek, bir başkasının elini tutmak veya sıkmak gibi hallerin yanı sıra daha çabuk ağlama, bağırma, oyuncaklarını atma, fırlatma gibi hırçınlıklar görülebilir .
Zeka geriliği, uzun süren hastalıklar,işitme kaybı gibi fiziksel rahatsızlıkların yanı sıra psikolojik nedenlerde geciken konuşmanın sebeplerinden olabilir. Özellikle duygusal çatışmalar ve boşluklar çocukta etkili olabilir. Sevgi ve şefkat gereksinimlerinin doyurulmayışı kardeş kıskançlığı ve şoklar duygusal çatışmaya yol açabilir. Aile içerisindeki düzensizlik ve aile yaşamındaki büyük değişiklikler bazen konuşmayı geciktirebilir hatta geriletebilir.
Fiziksel bir sorun temelli olmayan ve gecikmiş konuşması tespit edilen çocuklarda bu sorunu aşabilmek için öncelikle çocukta konuşma ihtiyacı yaratmak ve çocuğu konuşmaya güdülemek gerekir. Konuşarak çocuğu isteklendirme, örnek olma ve işaretlerle yada çeşitli seslerle ifade etmek istediği sözcükleri sürekli söyleyerek ve ona söyleterek motive etme ve kelime kullanmada çocuğu tembelliğe alıştırmama uygulanabilecek yöntemlerdendir.
Özellikle 3-6 yaş arasındaki dönemde yani çocuğun oyun çağında görülen geciken konuşmanın en hızlı giderilebileceği yol çocuğun kendi yaş grupları içerisinde ve oyunla onlarla birlikte olabileceği, hem kendisinin konuşma ihtiyacı duyacağı hemde yeni kelimeler öğrenebileceği ortamlarda bulunmasıdır..
Münevver AYDOĞMUŞ
