Çocukların bedensel ve zihinsel gelişmesine paralel olarak sanat faaliyetlerinde belirgin bir değişim dikkatimizi çeker.
kağıda yapılan ilk işaret ve çizgi giderek birer sanat evresine dönüşerek ergenlik donemine kadar gelişimi sürdürür.
çocuk resmindeki gelişimini 5 evrede ele almak mümkündür.

1-KARALAMA DÖNEMİ (2-4 YAŞ): 18.ay dolaylarında çocuğun ilk karalama girişimleri dikkatimizi çeker. aslında bu ilk işaret çocuğun gelişimi açısında önemli bir adım sayılabilir.genelde araştırmacılar ilk donem karalamalarından çoğunun herhengi bir şeyi temsil etmek niyetiyle yapılmadığında birleşirler. karalama devresinden önce çocuk, bir eşyenın üzerine ıslak parmağı ile çizdiği çizgilerle,kum üzerinde arkasından bir sopa çekerek yürüdüğünde meydana gelen çizgileri tren yada ray olarak isimlendirir. kağıt üzerine ilk karamaları yaptığı zaman da kalemin izlerini tren, yol yada koşu olarak adlandırır. eli amaçsız bir şekilde kağıt üzerinde doşaşırken çizgiler bırakır. çocuk çizgileri gorur ve onların yaratıcısı olduğunu anlar.
Başlangıçta omuzdan gelen zikzak ve dairesel hareketler zaman içinde yerlerini dirsek ve bilekten gelen hareketlere bırakır. bu hareketlerin karşılığında, önceleri yukarıdan aşağıya yapılmış taramalar, eğri,zikzaklar,dairesel çizgilerle kalın bir yumak oluşturan karalama örnekleri ortaya çıkar. Başlangıçta kağıdın üzerine konulan gelişigüzel çizgiler zamanla yetişkinler tarafından tanınabilecek düzeyde çizgilere dönüşür(1;6 yaş)la 4 yaş arasında hızlı bir gelişim görülür.
Çocuk kontrollü karalamaya başladıktan görsel kontrolden ve yaptığı işlerden haberdar olur. Bir başka deyişle bunları keşfetmeye başlar. Çocukların çoğu bu tür karamaları büyük bir coşku ile yaparlar.
Çocuk objelerin belirtili ayrıntılarını fark etmesine rağmen, bir süre daha karalamalarını sürdürür, çizgilerine yorum getirmez.  Ancak bir gün çocuk , çizgileriyle gerçek objeler arasında belli belirsiz benzeşmeler bulur. Çizgiyi objenin yansıması olarak görür ve artık onlar hakkında yorum yapmaya başlar. Kuşkusuz bu yorum bir çocuktan diğerine değişir. 2yaşındaki bir çocuk çizgilerini fare olarak tanımlarken başka bir çocuk araba olarak tanımlayabilir.. grafik yetisinin bilincine varan çocuk artık istekli egzersizler yapmaya başlar. Böylece gerçek anlamda resme hazırlık niteliğindeki ilk evre bitmiş olur.
Bu evrede çocuğun başarılı olması için kendisine sunulan malzemeyle çevre tutumunun düşünüldüğünden de büyük bir önemi vardır. Eğer çocuk, araç ve gereçlerin ne işe yaradığını bilmez ve çevresinde resim çizen diğer kimselere rastlamazsa, resim konusunda başarma isteği az görülür.
Genelde çocuklar,yaklaşık iki yaşında karalamaya başlar ve bu etkinlikleri dört yaşına kadar sürdürürler. Anaokulu öğrencisi hala karalama ile uğraşıyorsa çocuk kendi yaş grubu altındaki bir etkinliği sürdürmektedir. Bu durum bir beceri etkinliğinden çok bir gelişim sorunu olarak değerlendirilebilir.
Zaman zaman anne ve babalar karalama aşamasında çocuklarına yardımcı olmaya,örneğin, bir elmanın nasıl çizildiğini öğretmeye çalışırlar. Ancak bu davranış çocuk açısından duygusal bir kırıklığa neden olabilir. Çünkü karalama faaliyeti kendi başına çocuğa haz veren bir uğraştır. Anne babanın çocuğun yönlendirmesi ona,çizme olanağı hazırlama ve malzemeyi kullandırmaya cesaretlendirme şeklinde olmalıdır.
4yaş çocukları kollar ile bacakları temsil eden uzantıları kafaya ekleyerek çöp adamlar çizerler. Çöp adamları, bacakları ifade eden ve aşağıya doğru çizilmiş iki uzantı, kolları ifade eden ve yanlara doğru açılmış iki uzantı tanımlar ve ortadaki dairenin ise kafayı temsil edebileceği gibi gövdeyi de temsil edebileceğini soyler.