Evet çoğu zaman hayal dünyalarının geniş olmasından kaynaklanan yalanlar söylüyorlar.
Çocukların 0-6 yaş grubunda aktardıkları herşeyi 'yalan' olarak nitelendirmemek gerektiğinin altını çizmekte fayda var. Burada neden yalan söyledin diye fevri bir tavırla çocuğun üzerine gidip korkutmak doğru bir tavır olmaz. Bunun yerine çocuğun neden yalan söylediğini anlamaya çalışmak daha doğrudur. Bir kreş veya anasınıfı çocuğu anne ve babasına gelip öğretmeninin kulağını çektiğini, kendisine bağırdığını söyleyebiliyor. Ama iyice araştırıldığında aslında böyle olayların olmadığı anlaşılıyor. Bu durumda anne ve baba çocuğa öfkelenebiliyor. Ortada saptırılmış ya da abartılmış bir hikaye anlatımı olduğu doğru. Ancak çocuk bunu planlayarak yapmıyor.Çocuk bunu dikkat çekmek amacıyla yapabilir. Ayrıca aile içinde ödüllendirilmeyen, takdir ve onay görmeyen çocuklar sık sık yalana başvurabiliyor. Eleştirilme ve mimlenme pahasına başrol kapmak, sivrilmek için böyle bir yola başvurabiliyorlar. Yalan söyleyerek edindiği konum onların varoluş biçimi haline gelebiliyor.
Okul çağındaki çocukların en sık başvurdukları yalanlar arasında okul başarısı konusunda söylenen yalanlar geliyor. Çocuklar aldıkları kötü notları saklıyor. Bazı çocuklar sosyo ekonomik durumlarının olumsuzluğundan utandıkları için örneğin villada oturduklarını, babasının pilot olduğunu söyleyebiliyorlar. Okula gitmek istemiyorsa, karnı ve başının ağrıdığını söyleyebiliyor.
Çocuğun yalan söylediğini tespit ederseniz onu bu durumla hemen yüzleştirip yorum yapmayın
- Çocuğunuza yalan söylediği için kızıp fevri davranmayın
- Neden yalan söylediğini anlamaya çalışın
- Geçmişi düşünerek yalanın sebeplerini ortaya çıkarmaya uğraşın
- Çocuğu takdir edin, ödüllendirin, kendisini sevmesini sağlayın
- Yalana başvurmasına gerek olmadan da sevileceğini gösterin
- Zihinsel travma yaratacak cezalar vermeyin
