ilk öğretmenlik yılımın ilk karne dönemi benim için hem hüzünlü hemde sevinç doluydu.Öğrencilerime sarılıp ağlamamak için kendimi zor tutuyordum diplomalarını verdim her biri benim için açacak tomurcuklarımdı.Onlar için günler önceden özenerek hazırladığım yaka kartları vardı.Kendileri o kadar istemişlerdiki kıramadım onları. fakat o telaşla malesef veremedim o yaka kartlarını.Onları sınıftan eşyalarıyla gönderince geldi aklıma o kadar üzüldümki.Meğer onlara ne kadar alışmışım.Ağlamamak için kendimi zor tutarak sınıfımdan ayrıldım.Benim için bir ilkti.Buruk ve tatlı bir tebessümle hatırlayacağım...