Günümüz toplumunda her geçen gün kadınlar toplumsal üretiminde yerlerini hızla almaktadır. Toplum, önceleri kadının çalışma hayatında olmasından rahatsızlık duysa da bugün bu anlamda bir çok sorunun ve önyargının aşıldığını söylemek mümkün. Yine de halen kadın çalışma hayatında olsun diyenler çoğu zaman mümkünse ev, işi ve çocuklarıyla ile ilgili sorumluluklarını, ödev ve görevlerini de ihmal etmemesi konusunda beklenti içindeler. Bu yüzdendir ki çoğu doğum yapan kadın, iş hayatından uzaklaşmakta, çocuklarına kendini adamakta, çocuklarının ona ihtiyacı kalmadığında ise iş hayatındaki farkı kapatamamaktadır.
Bugün ülkemizde doğum yapan çalışan bir annenin ücretsiz izni ne yazık ki yeterli değildir. Keza doğum öncesi için de durum çok iç açıcı değil. Bir bebeğin özellikle ilk 1 yılında annesiyle mümkün olduğu kadar çok vakit geçirmesi onun hem fiziksel hem de ruhsal sağlığı için gerekli olmasına karşın henüz ülkemizde anne ve bebeğine yönelik bu konuda bir düzenleme bulunmamaktadır. Bir çok ülkede 1 yıl ücretli izinli sayılan anneler, bizim ülkemizde böyle bir haktan yararlanamamakta, çoğu o süreçte çocuğuna bakacak kimse bulamadığı için iş yerinden istifa etmek zorunda kalmaktadır. Aslında ülkemizde çalışan annelerin sorunları sadece bununla da kalmaz. Bu süreçteki en önemli sorun; anne işteyken çocuğa kim bakacaktır. Bir çözüm olarak ayrı ve aynı şehirdeki akrabalara gönderme sıklıkla tercih edilen bir çözümdür. Çocuğu şehir dışında bir akrabaya göndermek veya aynı şehirde uzak bir noktadaki bir akrabaya bırakmak çözümden çoğu zaman çok bir sorun olarak göze çarpmaktadır. Özellikle küçük yaşlarda anne yoksunluğunun ileride aile içi iletişim eksikliği ve bir çok duygusal ve davranışsal problemin tetikleyicisi olarak yer almaktadır. Başka bir alternatif olan bakıcılık henüz ülkemizde denetlenmeyen bir alandır. Bu konudaki sıkıntılar da zaman zaman medyaya taşınarak boyutlarını göstermektedir. Bu sebeplerle sık sık bakıcı değiştirme gibi problem de çocuğu ve aileleri zor duruma sokmaktadır. Anne bunca sıkıntıyı yaşarken de hissettiği kaçınılmaz olan duygusu suçluluktur.
Bu noktada her ailenin kendi gerçeklerine göre hareket edip, önce çocuğun yüksek yararını gözeterek en mantıklı kararı almak ve uygulamak gerekir. En önemlisi de bunca olayın içinde suçluluk duygusunu ve kaygıyı mümkün olduğu kadar aza indirgemektir. Çünkü bu duygu anneyi hata yapmaya itebilecek bir duygudur. Çok vakit geçiremediği için çocuğu oyuncak, yiyecek, giyecek yağmuruna tutmak annenin çoğu zaman bir savunma mekanizması olarak yaşanmaktadır. Hatırlanması gereken en önemli bilgi bu noktada yaşanılan zamanın niceliğinden çok niteliğinin önemli olduğu. Çocuğunuzun sizden beklediği akşam eve geldiğinizde sağlıklı ve nitelikli 2-3 saat geçirebilmektir. Çocuğunuzla ayrı bir zaman yaratmak yerine her yer ve her anda onunla bir şey yapabilmek yine iki tarafında keyif alacağı dakikalardır. Birlikte yemek hazırlamak, birlikte masayı hazırlamak... Bu sırada oyun oynayabilmek ise sizin ve onun yaratıcılığı ile sınırlıdır.
Dilek EROL
Bugün ülkemizde doğum yapan çalışan bir annenin ücretsiz izni ne yazık ki yeterli değildir. Keza doğum öncesi için de durum çok iç açıcı değil. Bir bebeğin özellikle ilk 1 yılında annesiyle mümkün olduğu kadar çok vakit geçirmesi onun hem fiziksel hem de ruhsal sağlığı için gerekli olmasına karşın henüz ülkemizde anne ve bebeğine yönelik bu konuda bir düzenleme bulunmamaktadır. Bir çok ülkede 1 yıl ücretli izinli sayılan anneler, bizim ülkemizde böyle bir haktan yararlanamamakta, çoğu o süreçte çocuğuna bakacak kimse bulamadığı için iş yerinden istifa etmek zorunda kalmaktadır. Aslında ülkemizde çalışan annelerin sorunları sadece bununla da kalmaz. Bu süreçteki en önemli sorun; anne işteyken çocuğa kim bakacaktır. Bir çözüm olarak ayrı ve aynı şehirdeki akrabalara gönderme sıklıkla tercih edilen bir çözümdür. Çocuğu şehir dışında bir akrabaya göndermek veya aynı şehirde uzak bir noktadaki bir akrabaya bırakmak çözümden çoğu zaman çok bir sorun olarak göze çarpmaktadır. Özellikle küçük yaşlarda anne yoksunluğunun ileride aile içi iletişim eksikliği ve bir çok duygusal ve davranışsal problemin tetikleyicisi olarak yer almaktadır. Başka bir alternatif olan bakıcılık henüz ülkemizde denetlenmeyen bir alandır. Bu konudaki sıkıntılar da zaman zaman medyaya taşınarak boyutlarını göstermektedir. Bu sebeplerle sık sık bakıcı değiştirme gibi problem de çocuğu ve aileleri zor duruma sokmaktadır. Anne bunca sıkıntıyı yaşarken de hissettiği kaçınılmaz olan duygusu suçluluktur.
Bu noktada her ailenin kendi gerçeklerine göre hareket edip, önce çocuğun yüksek yararını gözeterek en mantıklı kararı almak ve uygulamak gerekir. En önemlisi de bunca olayın içinde suçluluk duygusunu ve kaygıyı mümkün olduğu kadar aza indirgemektir. Çünkü bu duygu anneyi hata yapmaya itebilecek bir duygudur. Çok vakit geçiremediği için çocuğu oyuncak, yiyecek, giyecek yağmuruna tutmak annenin çoğu zaman bir savunma mekanizması olarak yaşanmaktadır. Hatırlanması gereken en önemli bilgi bu noktada yaşanılan zamanın niceliğinden çok niteliğinin önemli olduğu. Çocuğunuzun sizden beklediği akşam eve geldiğinizde sağlıklı ve nitelikli 2-3 saat geçirebilmektir. Çocuğunuzla ayrı bir zaman yaratmak yerine her yer ve her anda onunla bir şey yapabilmek yine iki tarafında keyif alacağı dakikalardır. Birlikte yemek hazırlamak, birlikte masayı hazırlamak... Bu sırada oyun oynayabilmek ise sizin ve onun yaratıcılığı ile sınırlıdır.
Dilek EROL
