Kovalamaca Oyunları :



Elim Sende Oyunu: Çocuklar arasında en çok oynanan oyunlar arasında en basitidir. Oyunculardan biri öbürünü kovalayıp yakalamaya çalışır. Dokunduğu kişi ebe olur ve başka birine dokunmaya çalışır. Geçerli bir nedeni olan herhangi bir oyuncu kısa bir süre için kovalanmaktan kurtulmak isterse “emik” diye bağırabilir.

Saklambaç: Çocukların en çok sevdiği oyunlardandır. Bu oyunda da önce ebe belirlenir. Ebe olan çocuk, kollarını birbiri üzerine kavuşturarak bir duvara dayar ve başını çevresini göremeyecek bir şekilde kollarına gömerek yumulur. Sonra en çok 50’ ye kadar yüksek sesle saymaya başlar. Bu arada öbür çocuklar dağılarak saklanırlar. Ebe saklananları ararken oyuncular gizlendikleri yerden çıkıp koşarak, ebenin saydığı yere ellerini dokundurup “sobe” demeye çalışırlar. Ebe ise yerini bulduğu oyuncuyu sobeler. Sobelenen oyunculardan biri ebe olur ve oyun yeniden başlar.

Köşe Kapmaca: Genellikle sokakta oynanan oyundur. Çocuklar kendilerine köşe olarak evlerin kapılarını, iki ağaç ya da pencere arası gibi yerleri seçerler. Az sayıda çocukla oynanan bu oyunda, ebe çocuklara göre ortada bir yerde durur. Çocuklar ebeye yakalanmadan, birbirleriyle durmadan köşeleri değiştirmeye çalışırlar. Köşesini değiştirirken ebeye yakalanan çocuk köşesini kaybeder ve ebe olur. Oyun çocuklar bıkana kadar sürer. Oyun sırasında ebeyi şaşırtmak için, yalancıktan yer değiştiriyormuş gibi yaparak, başka köşelerdeki çocukların ebenin dikkatini çekmeden yer değiştirmesi sağlanır.



Gölge Kovalamacası: Güneşli günlerde oynanabilen bu oyunda ebe olan oyuncu öbür oyunculardan birinin gölgesine basmak zorundadır. Bu oyun için ebenin gölgeye basıp basmadığını anlamak için bir hakeme ihtiyaç vardır.

Kaç Kurtul Oyunu: Ebe belirlendikten sonra çocuklar bir sıra oluşturarak dururlar. Sıranın başındaki oyuncu, karşıda duran ebe görmeden sıradan ayrılarak koşmaya başlar. Ebe onu gördüğü anda kovalar. Koşan oyuncu yakalanırsa ebe olur, yakalanmaksızın öbür oyucuların yanına dönerek onlardan birinin önünde durursa, sırasını savmış olur ve ebe olmaktan kurtulur. Bundan sonra, önünde durduğu oyuncu kaçmaya başlar. Ebe oyunculardan hiçbirini yakalayamazsa, oyun aynı ebeyle yeniden başlar.

Tutsak Almaca Oyunu: 8-10 oyuncudan oluşan iki takım karşı karşıya durur. Takımlar arasıda geniş bir alan bırakılır. Oyunu başlatan takımdan bir çocuk ileri atılır. Bunun üzerine karşı takımdan bir çocuk ona doğru koşar. İlk çocuk kendi takımına doğru kaçmaya çalışır. Öteki onu kovalayıp yakalamak ister. Amaç arada sırada yakalanacakmış gibi davranıp, yakalanmadan, kovalayanı kendi takımına yaklaştırmak ve tutsak almaktır. Her takım verdiği tutsakları kurtarmaya ve karşı takımdan tutsak almaya çalışır. Tümü tutsak alınan takım yenilir.

Mendil Kapmaca Oyunu: Eşit sayıda çocuk, 20-25 metre aralıkla, karşılıklı birer sıra oluşturarak yüz yüze dizilir. İki sıranın ortasındaki alanda, yarım metre çapındaki bir dairenin içine mendil ya da başka bir nesne konur. Hakem ya da kaptan, “ 5’ler ” diye bağırınca, her iki takımdanda beşinciler koşarak mendili kapıp kaçmaya çalışırlar. Mendili kapanı kovalayan öbür oyuncu onu yakalamaya çalışır. Mendili alan oyuncu yakalanmadan eski yerine gelebilirse, takımına bir sayı kazandırır. Yakalanıp mendili kaptırırsa, takımı bir sayı kaybeder. Mendili alan oyuncu yakalanmadan yerine dönmesi üzerine, kaptan yeniden her iki takıma seslenir ve oyun sürer. Sonuçta daha çok sayı alan takım kazanır.



Yağ Satarım Oyunu: Oyuna başlanmadan önce yine ebe belirlenir. Bundan sonra oyuncular halka oluşturarak yere otururlar. Ebe büyük bir mendilin ucunu düğümlüyerek eline alır. Bunu arkasında tutarak saklar, halkanın çevresinde dolaşmaya başlar. Bu sırada da oyunun şarkısını söyler:

Yağ satarım, bal satarım,

Ustam öldü, ben satarım.

Dolaşırken mendili elinden geldiği kadar belli etmeden oyunculardan birinin arkasına saklar. Arkasına mendil bırakılan çocuk, bunun farkına vardığı anda ayağa kalkarak mendili alır ve ebenin ardından koşmaya başlar. Ebe, yakalanmadan onun yerine yakalanmaya çalışır. Otarabilirse, mendili alan çocuk ebe olur; yakalanırsa, oyun aynı ebeyle yeniden oynanır.

Aç Kapıyı Bezirganbaşı Oyunu: İki oyuncu kendilerine birer ad seçerler. Örneğin biri “ Elma ”, öbürü “ Armut ” olur. Öbürleri bunu bilmezler. “ Elma ” ile “ Armut ” karşılıklı durarak el ele tutuşurlar. Oyuncular sırayla onların kolları altından oyunun şarkısını söyleyerek geçerler:

“ Aç kapıyı bezirganbaşı, bezirganbaşı…

Kapı hakkı ne verirsin? Ne verirsin?

Arkamdaki yadigar olsun, yadigar olsun!”

Şarkının son hecesine rastlayan oyuncu tutularak usulca: “ elma mı, armut mu? ”diye sorulur ve hangisini seçerse onun ardına geçer. Bütün oyuncuların bu seçimi yapmasından sonra ortaya bir çizgi çekilir. Gruplar karşı karşıya geçerek çekişmeye başlarlar. Güçlü grup oyunu kazanır.