1-İyigünler Tuğba Hanım,diğer öğretmen arkadaşımızın oğlu yaklaşık 4buçuk yaşında,erkek ikiz kardeşi var.Babalarını 2 sene önce kaybetmişler.Çocuklardan birinde bunun etkileri görülebiliyor,ölümü anlamaya çalışıyor ama anlayamıyor,devamlı sorular soruyor.Asıl problem devamlı ellerini koklatıyor.Ellerim kokuyor mu bakteri var mı diye soruyor,çok sık yıkıyor,ıslak mendille siliyor,yine koklatıyor.masaya dokunsa bile bazen burası pis mi diyor,ağzını açıp koklatıyor,burnunu koklatıyor,pis mi kokuyor,bakteri var mı diye soruyor.Babaları çok titizmiş,yapı olarak babayla çok özdeşleşen bir çocuk,biraz yapının da etkisi var heralde ama bu davranışlar normalın dışında diye düşünüyorum.Neler yapılabilir,nasıl yaklaşılmalı,yardımcı olabilirseniz çok sevinirim.
2-Sınıfımda 2 sene önce annesini kaybetme korkusu yaşamış bir çocuğum var,anneye bağımlılığı yok.Kimseye günaydın,iyigünler gibi nezaket sözcüklerini kullanmıyor,başkası söylese de cevap vermiyor.Bütün çocuklar sınıfa girdiklerinde defalarca günaydın demelerine rağmen,bağıra bağıra söylemelerine rağmen onlardan etkilenmiyor.Ben de günaydın desem cevap vermiyor,anne babasına da.Bu sözlere karşı direnç göstermesi o dönemlerde yaşadıklarıyla bağdaştırdığı bir şey olabilir mi?Neler yapılabilir?Ayrıca asla göz önünde olacağı oyunlara,diyaloglara,etkinliklere katılmıyor.Utangaç bir çocuk.Bunu da aşamıyoruz.Neler yapabiliriz,bir psikiyatrist bu davranışlarına normal demiş,sadece çekingen biraz demiş.Ama bana normal gibi gelmiyor.
3-Son olarak da kendim için danışmak istiyorum.Senelerdir dudak yeme alışkanlığım var.Elimde değil yoluyorum,özellikle sıkıldığımda,gerginlik yaşadığımda daha bir hiddetle yapıyorum,müdahalelerde sinirleniyorum,daha çok engel olamıyorum.Ama normal zamanda da yolduğum oluyor,içten gelen bir istek sanki,rahatsız edici derecede kuruluk oluyor,yolduğumda rahatlama hissediyorum.Bilmiyorum sadece psikolojik midir ama bu alışkanlığımı nasıl bırakabilirim.Çok teşekkürler..