Benim serüvenim 27 Aralık 2007 de başladı,yani ben o gün öğrendim anne olacağımı.
Doktora gitmeliydim tabii ama kime?Eşim (sağolsun her konuda beni benden önce düşünür ki..)hemen en iyileri araştırmış listeyi sundu önüme.İlk gittiğimiz dr benimle konuşunca verdim kararımı, kontrolümüzü olduk 23 Ağustos 2008 en geç beklenen misafir gelecekti,herşey yolundaydı.Ben gayet mutlu, şaşkın, heyecanlı artık aklınıza ne gelirse hepsini bir anda yaşıyordum.Birkaç gün sonra eşimin ısrarı ile bir diğer hekim ile görüştük ama iletişim ve yaklaşım beni sarmadı çalışanlar da sıcak değildi. Ağladım, gitmeyeceğimi, seçimimi yaptığımı kocacığıma anlattım.
O kadar rahat bir gebelik geçirdim ki bir defa dahi mide bulantısı yaşamadım.Her şeyi yedim her yeri gezdim. Tek sıkıntı çok kilo aldım.Her ay rutin kontroller yapıldı,en az bir saat drcum benimle ve eşimle sohbet ederdi.Tosuncuk bir oğlum olacaktı,son ay normal doğurmamın zor olacağını öğrendik.Israr edersem ne gibi sorunlar yaşanacağını açıkladı şansım % 40,son hafta 20.08.2008 tarihi sezeryan istedik.
O sabah 10 da amelyat beklerken cancanım gece 03 te gelmeye kalktı,doğru hastye koştuk sancıları ben de yaşadım,açlık sürem dolunca ekip toplandı, sabah 07 bebişim oldu.Özel bir kurumdu zaten, gece kimsecikler yok, nöb ebemiz çok ton ton tecrübeli bir bayandı.Doktorum pijamaları ile başımda bekledi.Sabahın tan yeri kızıllığını kuş cıvıltılarıyla izledim o dayanılmaz sancılar bile zor gelmedi.Bir gün içinde taburcu olduk,küvez derdimiz olmadı.Şimdi oğlum da çok rahat huzurlu,sakin bir bebek ve aile saadeti yaşıyoruz.Temennim sizlerin başına. Eskişehir'den Ramazan BAYIRLI hocama teşekkürler.En büyük teşekkür de babamıza!!!