Okulların açıldığı ilk gün ağlayan ve annesinden ayrılmak istemeyen öğrenci

Puanları 0
Solutions 0
Katılım
18 Kas 2011
Mesajlar
3,321
Tepki Skoru
2
Puanları
0
Yaş
32
Konum
Çanakkale
@Dilara Yılmaz1
Okulların açıldığı ilk gün ağlayan,annesinden ayrılmak istemeyen ve sınıfa girmek istemeyen öğrencilerinizin alışması için neler yapıyorsunuz?
 
Hocam ben o konuda çok katıyım.

Çocuğa değil aileye yoğunlaşıyorum ben. İlk olarak annesiyle/babasıyla konuşuyorum. 2-3 günlük alışma aşamasından sonra ağlamaya devam etse dahi çocuğu gerekirse ağlar vaziyette bırakıp gitmesini benim çocukla konuşacağımı fakat bu konuşmaya rağmen çocuğun ağlamaya devam edebileceğini söylüyorum. Eğer ailenin benim istediğimi yaparsa çocuğun en geç 1 haftada alışacağını söylüyorum.

Çocuğa da anne/babasının hava kararmadan önce geleceğini (anasınıfında ağlayan çocukların en büyük korkusu anne/babsının tekrar gelmeyeceği , onu bırakacağı oluyor) o zamana kadar arkadaşlarıyla tanışmasını onlarla oyunlar oynamasını söylüyorum. (Tabii ilk gidip oynamıyor. Ağlamaya devam ediyor.) Fakat aradan 1-2 gün geçmeden ağlama süresi kısalmaya başlıyor. 1 hafta içinde de oyunlara katılmaya başlıyor. Sonrasında da zaten ağlamıyor.

Ve özellikle ilk haftada en güzel , en eğlenceli oyunları oynatıyorum. Balonlar patlatıp köpüklere bulanıyoruz. Değişik yarışmalar düzenliyoruz. Çocuk içten içe katılmak istiyor etkinliklere. Ve bir süre sonra artık dayanamayıp katılıyor bize...
 
Ben direk düzgünce konuşuyorum anlatmaya çalışıyorum,sınıftaki oyuncakları gösteriyorum. Asla anneyi içeri almıyorum çünkü alınca ertesi gün de almamı istiyor. Annesi gidince daha çok ağlıyor tabi. Kapıyı kapatıyorum o ağlamaya devam ediyor,sonra oynayan çocukları görünce o da aralarına katılıyor zamanla. En fazla 3 gün ağlıyor sonra kabulleniyor :) Ama annenin bırakıp gitmesi önemli bence tabi ertesi gün de getirmesi. Bu dönem de ağlayan vardı aynı yöntemi uyguladım. Şu an herkesten önce geliyor gitmek de istemiyor. Örrretmenin yarın okul var de mi diyor :D
 
cevaplarınız için çok teşekkür ediyorum :)
 
Ben direk düzgünce konuşuyorum anlatmaya çalışıyorum,sınıftaki oyuncakları gösteriyorum. Asla anneyi içeri almıyorum çünkü alınca ertesi gün de almamı istiyor. Annesi gidince daha çok ağlıyor tabi. Kapıyı kapatıyorum o ağlamaya devam ediyor,sonra oynayan çocukları görünce o da aralarına katılıyor zamanla. En fazla 3 gün ağlıyor sonra kabulleniyor :) Ama annenin bırakıp gitmesi önemli bence tabi ertesi gün de getirmesi. Bu dönem de ağlayan vardı aynı yöntemi uyguladım. Şu an herkesten önce geliyor gitmek de istemiyor. Örrretmenin yarın okul var de mi diyor :D

Evet kesinlikle anne/babanun gitmesi ve ertesi gün getirmesi önemli. Yoksa çocuk ilerde alışsa bile naz yapmaya devam ediyor. Ayrıca içeri girmesi için rüşvet (çikolata , şekerleme , oyuncak vs) vermemeli. Yoksa çocuk içeri girmek istese bile kullanıyor anne/babasını.
 
bu yıl, 3. görev yılım ve ben de, arkadaşlarımın bahsettiği teknikleri uyguluyorum...kesinlikle ağlayan çocuğa yoğunlaşılmamalı,ilgi üzerinde oldukça ağlamaya devam edecektir. gizli kontrol yöntemi uygulanmalı. yani, onunla ilgilenmiyormuş ya da bakmıyormuş gibiyken bile, gözlem yapmayı bırakmamalı (kaçmaya yeltenen ya da kafasını duvara vuran-kendine zarar veren çocuklar olabiliyor) . bence, bu uyum sürecindeki en büyük problem, çocuğunun kendisinden ayrılmak istememesinden gizli bir mutluluk duyan veliler ! ben bu tip bir veliyle 1 hafta uğraştım (bana 1 yıl gibi gelmiştiii) . ben, sınıfa almak istemedikçe, "ama benden ayrılamaz, bensiz duramaz, yemek yiyemez" diye kapıda bekliyordu kadın...ne kadar net bir tavır gösterdiysem de, ben direndikçe o da direndi. en nihayetinde, okul müdürümüze durumu bildirdim ve öğretmen-amir işbirliğiyle veliyi püsküttükkk :)
 
bu yıl, 3. görev yılım ve ben de, arkadaşlarımın bahsettiği teknikleri uyguluyorum...kesinlikle ağlayan çocuğa yoğunlaşılmamalı,ilgi üzerinde oldukça ağlamaya devam edecektir. gizli kontrol yöntemi uygulanmalı. yani, onunla ilgilenmiyormuş ya da bakmıyormuş gibiyken bile, gözlem yapmayı bırakmamalı (kaçmaya yeltenen ya da kafasını duvara vuran-kendine zarar veren çocuklar olabiliyor) . bence, bu uyum sürecindeki en büyük problem, çocuğunun kendisinden ayrılmak istememesinden gizli bir mutluluk duyan veliler ! ben bu tip bir veliyle 1 hafta uğraştım (bana 1 yıl gibi gelmiştiii) . ben, sınıfa almak istemedikçe, "ama benden ayrılamaz, bensiz duramaz, yemek yiyemez" diye kapıda bekliyordu kadın...ne kadar net bir tavır gösterdiysem de, ben direndikçe o da direndi. en nihayetinde, okul müdürümüze durumu bildirdim ve öğretmen-amir işbirliğiyle veliyi püsküttükkk :)
bilgilendirmeniz için teşekkürler öğretmenim :)
 
aman efendim ne demek :)
 

Hoşgeldin!

Sitemize hoşgeldiniz, avantajlardan yararlanmak için kayıt olabilirsiniz.

Kayıt Ol!

23 Yıldır Sizlerle

23 yıldır sizlerleyiz. Türkiye'nin ilk okul öncesi eğitim platformu
Geri
Üst