Çocuk 0-1 yaş aralığında iken kendisine bakanların tutum ve davranışları neticesinde ya bu dünyanın güvenli bir yer olduğuna güvenir ve dünyaya açılmada bağımsızlaşmada daha girişken olur ya da insanlara ve çevresindekilere güvenmemeyi öğrenir ve uzak durur. (Temel güvene karşı güvensizlik)
1-3 yaş döneminde çocuk yürümeye başlamıştır ve kendi kararlarını verebileceğine inanır. Çocuk desteklenmediğinde ve sürekli baskı altında tutulduğunda utanç duyabilir. Kendi başına uygun bir şekilde davranamayacağını düşünebilir, kendinden şüphe duyabilir ve kendine olan saygısı azalabilir.(Özgürlüğe karşı utanç ve korku)
3-6 Yaş döneminde çocukların insiyatif alabilmesi ile belirli kurallara olan gereksinimi arasında uygun bir denge kurulmalıdır. Çocuklar kuralların yetersizliğinden veya belirsizliğinden dolayı bir suç işlediğinde, bunu genelleyerek kendini acımasızca yargılayabilir ve suçluluk duygusu gelişebilir. (İnsiyatife karşı suçluluk)
6-11 Yaş çocuklarında okul arkadaşlarıyla kendilerini kıyaslarlar. Kapasitelerini fark ederler, kendi becerilerine güveni olmayan çocuklarda aşağılık duygusu gelişebilir. (Başarıya karşı aşağılık duygusu)
11-18 Yaş düşüncelerini, görevlerini, hatta kişiliklerini sorgulamaya başladıkları tam bir kimlik krizi dönemidir. Bu sorgulama neticesinde bazı değerler geliştirirler. (Kimlik kazanmaya karşı rol karmaşası)
18-26 Yaşta genç önceki dönemlerdeki kimlik sorunlarını çözümlememiş ise insanlarla yakın ilişkiler kuramazlar, içe dönerler. (Dostluk kazanmaya karşı yalnız kalma)
Yetişkinlik döneminde kişinin topluma yararlı işler yapma yani üretkenlik isteği ile kendi çıkarını gözetmesi sonucu duraklama çatışması yaşanır (Üretkenliğe karşı duraklama)
Olgunluk döneminde ise üretken bir yaaşam geçirmiş kişiler bundan mutluluk ve doyum duymaktadır. Yaşamını boş yere anlamsız geçirdiğini düşünenler ise umutsuzluk duyabilmektedirler (Benlik bütünlüğüne karşı umutsuzluk)
1-3 yaş döneminde çocuk yürümeye başlamıştır ve kendi kararlarını verebileceğine inanır. Çocuk desteklenmediğinde ve sürekli baskı altında tutulduğunda utanç duyabilir. Kendi başına uygun bir şekilde davranamayacağını düşünebilir, kendinden şüphe duyabilir ve kendine olan saygısı azalabilir.(Özgürlüğe karşı utanç ve korku)
3-6 Yaş döneminde çocukların insiyatif alabilmesi ile belirli kurallara olan gereksinimi arasında uygun bir denge kurulmalıdır. Çocuklar kuralların yetersizliğinden veya belirsizliğinden dolayı bir suç işlediğinde, bunu genelleyerek kendini acımasızca yargılayabilir ve suçluluk duygusu gelişebilir. (İnsiyatife karşı suçluluk)
6-11 Yaş çocuklarında okul arkadaşlarıyla kendilerini kıyaslarlar. Kapasitelerini fark ederler, kendi becerilerine güveni olmayan çocuklarda aşağılık duygusu gelişebilir. (Başarıya karşı aşağılık duygusu)
11-18 Yaş düşüncelerini, görevlerini, hatta kişiliklerini sorgulamaya başladıkları tam bir kimlik krizi dönemidir. Bu sorgulama neticesinde bazı değerler geliştirirler. (Kimlik kazanmaya karşı rol karmaşası)
18-26 Yaşta genç önceki dönemlerdeki kimlik sorunlarını çözümlememiş ise insanlarla yakın ilişkiler kuramazlar, içe dönerler. (Dostluk kazanmaya karşı yalnız kalma)
Yetişkinlik döneminde kişinin topluma yararlı işler yapma yani üretkenlik isteği ile kendi çıkarını gözetmesi sonucu duraklama çatışması yaşanır (Üretkenliğe karşı duraklama)
Olgunluk döneminde ise üretken bir yaaşam geçirmiş kişiler bundan mutluluk ve doyum duymaktadır. Yaşamını boş yere anlamsız geçirdiğini düşünenler ise umutsuzluk duyabilmektedirler (Benlik bütünlüğüne karşı umutsuzluk)
