çok zorlayan bir çocukkk. yardım bekliyorum :(

[boğaziçili]

arkadaşlar 5 yaşında bir çocuğum var, beni çok zorluyor. ilk hafta sınıfta annesiz kalmaya güç bela alıştırdık. annesi bana şunları söyledi; kardeşi olduktan sonra aşırı kıskanmaya başladı ve davranışları değişti, agresifleşti, ben yanında olmadığımda kardeşini hemen hırpalayıp zarar veriyor, altını ıslatmaya başladı, konuşması değişti vs. psikoloğa da götürmüş ancak ilaç yazıp göndermişler. terapi alma imkanı yok.
sınıfta da arkadaşlarına zarar vermeye başladı, konuşup ona anlatmaya çalıştığımda hızlı hızlı başını sallayıp tamam diyor, bir daha yapmıcam söz diyor ama sonra biz hiç konuşmamışız gibi aynı tavrına devam ediyor.
ne yapabilirim, taviyelerinizi bekliyorum, yırandığımı hissediyorum

 

[GÖKNUR KARAKUŞ]

hocam belli ki aile yanlış davranış sergilemiş.aileyle konuşmak gerekir diye düşünüyorum.çünkü diğer kardeşten ayrılmışsa yani sevgi konusun da sebebi olabilir.cocuk ilgi çekmeye çalışıyor.bence arkadaşedinmesini sağlayın onunla ılgılendıgınızı gösterin.ailenin de destegi ile halledilebilir diye düşünüyorumm

 

[boğaziçili]

hocam çok teşekkür ederim. annesi bana bunları söylediğinde hemen konuyu araştırıp bir psikoloğun tavsiyelerini A4'e hazırlayıp gidip annesiyle konuştum, çocuğa evde nasıl davranabilecekleri konusunda. sınıfta da ilgilenmeye çalışıyorum ama 2 hafta bile olmadan beni çok yordu gerçekten. bugün de beraber oynadığı bir arkadaşını hırpalamış, bir ara sınıftan çıkmıştım döndüğümde, dünya başıma döndü (

 

[hayriye0]

çocuğun annesi babsı ayrımı ? annesi ile iletişimi nasıl? çocuk annem beni başındna atıyor gibi mi düşünüyor acaba ? annesi ile uzn uzadıya ailesini yapısını bi irdelemek lazım çocukta ise drama hikaye ve sık sık sınıf içi görev ile yanlış davranışları düzeltmeyi bir kaç hafta deneyin derim nacizane

 

[boğaziçili]

anne-baba ayrı değil hatta gördüğüm kadarıyla ilgilenmeye de çalışıyorlar, çocuğun anneyle iletişimini pek bilmiyorum ama anne "konuşuyorum, anlatıyorum" sürekli diyor.
şuan çocuğun konuşmasını çok zor anlıyorum, tamamen bebek gibi konuşmaya çalışıyor. sınıf içinde de gördüğüm olumlu herhangi bir davranışını hemen sözlü olarak ödüllendiriyorum. bazen idarede işim falan olduğunda (çıktı almak için gidiyorum), sınıftan çıkmaya korkar oldum.
durum böyle

 

[GÖKNUR KARAKUŞ]

cocuk ılgı cekmeye calışıyor.muhtemelen kardeş kıskançlıgı.bır dee gorev vermeyı deneyın hocamm.cocuk önemsendıgını görurse degısıcek bncee.

 

[Gözümün nuru]

Keşke ((

 

[GÖKNUR KARAKUŞ]

umutsuz olmayın hocamm

 

[Gözümün nuru]

Hey banamı diyosun ben o değilim ki

 

[GÖKNUR KARAKUŞ]

butun umutsuzlara gelsın dıyelımm

 

[Gözümün nuru]

Umutsuz değilim bir umudum var benim ayrıca bütün umutsuzlara gelsin derken istek şarkı söyler gibi olmuş ya

 

[Galadriel]

hocam bu tarz çocuklar her sınıfta her yaş grubunda mevcut maalesef. Yapılabilecek tek şey aileyle konuşmak desek de aileler gerçekten bir şekilde kafalarına göre davanıyorlar. Hani demişsiniz ya "bir daha yapmıycam söz deyip,başını sallıyor" diye. İşte aileler de aynen bunu yapıyor. "Yapıyoruz hocam haklısınız hocam, heşeyi denedim hocam". Ama br doğumgünü partisinde veliyi okula davet ediyorsunuz, çocukla veli bir araya geliyor, iletişimlerine baktğınızda eksikleri farkedebiliyorsunuz.

 

[Galadriel]

Bence sorun hiçbir zaman çocukta olamaz,Bazı anneler çok zayıf, 2 tane çocuğu doğuyor hayattan beziyor, "yetişemiyorum,küçükle uğraşırken büyük ilgi istiyor, büyükle uğraşırken küçük ağlyor, Hiçbirşeye vakit ayıramıyorum,hayattan zevk alamıyorum,bir de büyüğün bu kıskançlıkları beni iyice yordu" vs. gibi şikayetler de ediyorlar. Aslında çocuğu psikoloğa götürmektense önce anneler babalar gitmeli, rahat ,ferah, hayat dolu insanlar olmayı öğrenmeliler. Hem çalışmak, hem anne olmak, hem ev hanımı hem de bir eş olmak elbette kolay değil. Destek almak ayıp birşey değil,bunu velinize kırmadan söyleyebilirsiniz. Velilere karşı dobra olmanın bir zararı yok, emin olun sizi çok daha fazla sever kendilerine yakın hissederler.

 

[hayriye0]

anne-baba ayrı değil hatta gördüğüm kadarıyla ilgilenmeye de çalışıyorlar, çocuğun anneyle iletişimini pek bilmiyorum ama anne "konuşuyorum, anlatıyorum" sürekli diyor.
şuan çocuğun konuşmasını çok zor anlıyorum, tamamen bebek gibi konuşmaya çalışıyor. sınıf içinde de gördüğüm olumlu herhangi bir davranışını hemen sözlü olarak ödüllendiriyorum. bazen idarede işim falan olduğunda (çıktı almak için gidiyorum), sınıftan çıkmaya korkar oldum.
durum böyle

hocam dedim gibi anne ne kdar konuşup anltsada çocukla doğru sevgi dilini kulalnarakiletişim kuruyor mu seviyesine iniyormu? ayrıca bu tarz konuşmayan çocuklar evde pek dinlenmeyen çocuklardır! yada çekirdek ailede çok tv izleyen ebeveyn tipide diyebiliriz! görev alır ve drama ile destekler iseniz olumlu sonuç alırsınız inş.